Siðvit og siðvitleysingar..bókalestur og smá bjartsýni.

Er að lesa merkilega bók eftir Gunnar Dal sem heitir Þriðja árþúsundið. Framtíð manns og heims sem ég fann á bókamarkaðinum í Perlunni. Í hennni er einmitt svona efni sem ég hef verið að hugleiða en eins og þið gátuð lesið í síðustu færslu hef ég verið hugsi og verið að íhuga hluti og leiðir.

Lestur þessarar bókar er einmitt eitt skrefið í að reyna að finna út hvert við getum farið héðan. Í þessari bók er heilmikil heimspeki og sterkar grundvallarspurningar um hver við erum sem manneskjur og hvernig innréttaðar sem slíkar.

Hvort við höfum til að bera siðvit eða hvort við séum hreinir siðvitleysingar.

Vekur mann til umhugsunar og ég tipla bara á einu og öðru sem vakti athygli mína og færir ykkur kannski einhverja mola til að íhuga líka.

Gunnar skrifar um það séu 5 leiðir sem maðurinn velur sér þegar hann mætir óréttlæti eða hinu illa. Það eru merkilegar leiðir..eða ekki. Flestar felast þær í því að beygja sig undir siðvitleysuna og valdið sem oft hefur grimma ásjónu og sýnir enga miskunn. Það er í raun mannlegt að vilja láta lítið fyrir sér fara frammi fyrir slíkum sitvitleysingum sem finnst það réttlætanlegt að níðast á þeim sem aðra hafa skoðunina og sem ógna jafnvel valdinu og hugmyndafræðinni sem er siðlaus en gefur kannski vel af sér í aðra hönd..eða báðar. Fer eftir því hvar þú stendur í slíkri valdaklíku.  Ein leiðin er að hafa ekki hátt um skoðanir sínar og láta fljóta með straumnum þó maður sé í hjarta sínu ósammála en þorir ekkert með það að gera.

Fimmta og síðasta leiðin sem talað er um er það að rísa gegn óréttlætinuog berjast gegn hinu spillta og illa. Það má kannski sjá samsvörun í mörgu sem talað er um út frá sögunni við þá tíma sem við erum að lifa nú í dag.   Og áhugavert að skoða hvar og hvernig fólk hefur tekið sér stöðu og með hverju það tekur afstöðu..og jafnvel hvers vegna. Er það vegna ótta eða vegna trausts?

Tekið er til sögunnar hvernig farið var með sumt fólk í Róndalnum árið 177 og þar eru nefnd sérstaklega til sögunnar þau Blandína og Santus sem voru pínd og grimmlega pyntuð vegna þess að þau voru talin hafa náðargáfu heilags anda ..og hvernig þessi grimmd og vantrú á hið góða náði að endingu inn í kirkjuna sem kennisetningar og reglur.

Hvernig allt getur umsnúist í algera siðvitleysu þegar enginn þorir að standa með því sem rétt er og gott.

Þá verður fjandinn laus í orðisns fyllstu merkingu og klæðist hinum ýmsu búningum sem ber þess kannski ekki ytri merki hver er raunnverulega hér á ferð.  Allt fer á haus og ekkert er eins og það sýnist.

 Við erum ekki bara í pólítíksum hreinsunareldi hér á landi núna og algeru efnahagshruni. Kannski höfum við líka gleymt því hvað er að vera alvöru manneskja og hvaða tilfinning það er að hafa traust til annarra og geta borið höfuðið hátt því við veljum a vera vel innréttuð og teljast frekar til siðviturra manna og kvenna en siðvitleysinga. Að grundavallartraustið er farið og við vitum ekki hverjum er treystandi og hver er hvað og fyrir hvað viðkomandi stendur lengur.

Að þetta hrun okkar snúist líka um sjálfsmynd okkar og hvernig fólk við teljum okkur vera. Það er ekki einu sinni um mat okkar á því.. heldur verðum við að horfa mjög opineyg á það hvernig framkoma okkar er og hefur verið og hvaða grunngildi við höfum haft að leiðarljósi. Það er kannski þar sem við þurfum að byrja áður en við byggjum allt hitt.

Á okkur sjálfum og manngildi okkar.

Sjálfsmyndinni og fyrir hvað við stöndum sem manneskjur. Hvort við teljumst til siðviturra manna eða til siðvitleysinga sem engu eira í stórmennskubrjálæði Egósins sem allt vill fá og allt vill eiga..eða Sjálfsins sem skilur og kann samstöðuna..hefur í eðli sínu samkenndina og að það sem þú gerir öðrum gerir þú líka sjálfum þér. Og að við tökum ábyrgðina á því að vanda valið og vera alveg vissum að það sem við gefum farveg sé á vegum siðvitundar en ekki siðvilteysunnar. Að það afl þjóni mannkyni og því góða en ekki ótamdri græðgi og siðvitleysu sem engan endi tekur.Við..ég og þú verðum að vera vakandi og láta ekki gabba okkur með innantómum orðum sem eru algerlega á skjön við verkin og fyrri fótspor.

Jæja..læt þessar hugleiðingar duga í bili enda bara komin á bls 24 í bókinni góðu...en margt sem hún hefur fengið mig til að hugsa um svona á fyrstu blaðsíðunum. Hlakka til að lesa meira t.d kaflann um Skynsemiskjánana. Elska svona bækur og hugmyndir.

Þeir voru líka flottir í Katljósinu í gær Haukur Ingi og hinn/man því miður ekki nafnið) sem var með honum í viðtalinu um Hugmyndaráðuneytið og  Stefnumótunina.... Tók viðtal við Hauk í vor og þar kom m.a annars fram að hann vinnur að Doktorsritgerð sem mætti kalla á íslensku lækningamáttur ímyndunaraflsins sem mér fannst verulega spennandi viðfangsefni.

Það er einmit svona fólk sem við eigum að horfa til núna en ekki afdankaðir og valdsjúkir pólitíkusar sem geta engan veginn horft út fyrir sitt flokksbundna box eða séð niður til okkar hinna úr turninum þarna uppfrá.

 Ætli þeir skynji og muni að þessar litlu þústir séu fólk? Alvöru manneskjur með vonir og þrár og hjarta sem slær fyrir framtíð þeirra og barna þeirra? Að þetta séu ekki bara litlir og lánlausir vinnumaurar sem eiga að borga fyrir bruðlið og siðvitleysuna í þessu fólki sem kann ekki fótum sínum forráð í þörfinni fyrir að fá meira og meira og meira..endalaust. En er samt alltaf jafntómt að innan.

Maður biður bara fyrir því að siðblindan öðlist þá gáfu að geta séð sjálfa sig og siðvitleysingarnir þar með vaknað upp frá þessum þrældómi græðginnar. Það væri bara gott fyrir alla og okkur öll.

Já það er gott að vona og trúa á að hið góða sigri á svona tímum. Þetta eru miklir umrótartimar um allan heim..og kannski verðum við svo gæfusöm að sjá hvað skiptir máli og hvert við viljum fara og hvernig við viljum í raun vera.

Gleymun því ekki að við höfum óteljandi möguleika og um margar leiðir að velja. Það er allt hægt!

 

 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 4.3.2009 kl. 10:36]

Takk fyrir þennan góða fróðleik.

[Kristín Katla Árnadóttir, 4.3.2009 kl. 11:53]

Góður pistill Gunnar Dal er snillingur.

Kveðja.

[Jóhanna Magnúsar- og Völudóttir , 5.3.2009 kl. 00:34]

"Fimmta og síðasta leiðin sem talað er um er það að rísa gegn óréttlætinuog berjast gegn hinu spillta og illa. Það má kannski sjá samsvörun í mörgu sem talað er um út frá sögunni við þá tíma sem við erum að lifa nú í dag.   Og áhugavert að skoða hvar og hvernig fólk hefur tekið sér stöðu og með hverju það tekur afstöðu..og jafnvel hvers vegna. Er það vegna ótta eða vegna trausts?"

Hugsa sér að velja eitthvað vegna þess að fólk óttast hið versta, .. og hversu miklu yndislegra er að velja vegna þess að það treystir! ..

[Ía Jóhannsdóttir, 5.3.2009 kl. 10:54]

Frábær hugleiðing.  Ég hef alltaf gaman af að glugga í Gunnar karlinn öðru hverju.  Maður finnur alltaf eitthvað nýtt til að pæla í. Takk fyrir þessi skrif.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 5.3.2009 kl. 17:22]

Flott samantekt, þetta er bara spurningin; ertu maður eða mús!!

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 5.3.2009 kl. 18:25]

Frábær og gefandi færsla, takk fyrir hana.

Margt af því sem Gunnar Dal hefur fært okkur eru hreinir gullmolar. Ég á allt safnið hans og ætla nú að glugga í þetta sem þú bendir á.

Baráttukveðjur!