.

Hljóð bæn húsmóður fyrir mannréttindum og frelsi fólksins í Burma

Ohh hvað það er ömurlegt að vera bara húsmóðir úti í heimi og horfa upp á hvernig illskan rænir völdum yfir mannlegri reisn og réttlæti...að illvirkjarnir ráðist gegn friði og frelsi án þess að veröldin bregðist við af krafti. Og að þeir sem við höfum kosið til að fara fyrir þessum gildum fyrir hönd þjóðarinnar séu svona máttlausir í mannrétttindabaráttu þeirra sem eru troðnir undir skítugum skóm aflanna sem við viljum ekki sjá. Við ættum öll sem eitt að flykkjast út á götur og stræti til að standa saman í þögn og sýna þessu hugrakka fólki samstöðu og um leið að krefjast þess að við tökum skýra afstöðu gegn öllum mannréttindabrotum á þessari jörð.

Setjum a.m.k eitthvað saffranlitt í gluggann hjá okkur svo allir geti séð að hjarta okkar slær með fólkinu í Burma og förum með hljóða bæn að réttlætið og friðurinn sigri að lokum.

Minningarnar flæða...og bræða fortíð inní framtíð.

Svo margt sem ég man úr faðmlaginu okkar. Sumt á ekkert erindi á prent en sumt má alveg eiga heima þar. En við geymum það með okkur sjálfum og vitum að það er það sem lætur lifið halda áfram eins og það gerir. Höldum áfram að horfa fram á við með arminn utan um öxl hvors annars.

Ég fyrir þig og þú fyrir mig.

Aldarfjórðungur líður og annar bíður.

Í einlægu samræmi við hrynjandann í lífsins dansi.

 

 

Ég er svo syfjuð að ég gæti sofnað

Eitthvað sækir svona á mig...veit að ég á ekki von á gestum.

Hlýtur að vera draumur á leið til jarðar. Legg mig í smástund.

Held ekki augunum opnum mikið lengur.

Svaf samt eins og engill í alla nótt.

Bara fyrir ykkur!

Gæti ég fengið að heyra eitthvað íslenskt??

Það er haustlegt um að litast úti núna. Laufblöðin hafa fokið af trjánum í trilljónatali í nótt og þekja nú allar götur, rennandi blaut og brúnleit og regnið heldur áfram að lemja. Ég er að hita mér kakó áður en ég sest niður til að vinna. Svo verður tekið til við að plana og pæla. Það er meira en að segja það að flytja aftur heim eftir 7 ára fjarveru. En alveg rosalega spennandi og skemmtileg tilhugsun.

Ég sé fyrir mér dásemdina við að skafa fagrar frostrósir af bílrúðunni á morgnana, sitja föst í umferðarsultum og fjúka á milli bílastæða með hárið klesst oní augu og maskarann rennandi eins og stórfljót eftir andlitinu. Man það núna að það er næsta ógjörningur að vera fín dama um vetur á íslandi. Borga mun meira fyrir matinn og geta hangið í sturtu þar til ég er gegnheit og hrein.

Hver staður hefur sína töfrastund og sinn kost. Og núna kallar mín ljúfa fósturmold á mig að koma aftur heim. Veit vel að ég á eftir að sakna hundrað ára eikanna, rólegheitanna, skógarins og milda veðursins hér. En ég er til í að takast á núna , bryðja þakrennur og fara á útopnu næstu 7 árin eða svo. Lífið hefur sinn rythma og hjartað ólmast og allt í mér brennur. Já ég er svo eldheit núna að jöklar munu bráðna og vindar þagna þegar ég stíg á íslenska grundu. Komin til að segja hæ!!! Gott að sjá ykkur aftur.

Vinnumál ættu að skýrast fljótlega og svo er bara að finna hlýlegt hreiður fyrir litlu familíuna pakka panta far og koma á vængjum þöndum flugfélagsins sem býður best.

Og bíl þurfum við og skólavist fyrir krakkana og muna að skrá sjónvarpið svo maður fái nú örugglega að borga afnotagjöld eins og sannur íslendingur. Skyr og flaktkökur með hangikjöti, nýtt hairdú og byrja að kaupa á visarað einhvern óþarfa sem allir verða að eiga. Já það er engu líkt að vera íslendingur. Maðurinn minn segir að ég sé greinilega búin að steingleyma hvað ég var fegin að komast burtu og sjái nú allt íslenskt fyrir mér í hillingum en ég segi bara á móti að hann skilji ekki konur.

Þegar ég fór frá eldhúsborðinu heima  var ég frekar þreytt húsmóðir en kem núna heim sem ný kona með fortíð og reynslu frá ítalíu, frönsku ríveríunni, fjallatindum í Wales og strauma og stefnur frá landi Elísabetar drottningar.

Og mitt margrómaða og róttæka raunsæi!!

Get ekki beðið.

 

 

Eftir langa og afslappaða helgi er mjög mikilvægt að muna eftir...

kvöldleikfiminni og gera æfingar sem styrkja líkama og sál.

There must be an angel playing with my heart

Mikil er virðing mín fyrir öllum þessum listamönnum sem stöðugt eru að nota hæfileika sína til að leggja góðum málefnum lið og vekja athygli á því sem betur má fara. Er núna í þessum töluðum orðum að hlusta á Annie Lennox syngja þennan fallega söng  "There must be an angel"...sem hennar framlag til friðar. Hún er einstök manneskja og hefur með söng sínum og hæfileikum lagt svo mörgu málefninu lið og unnið mikið t.d með Aidsveikum konum í Afríku.  Sterk og einstök kona.

Það fer friðarbylgja um heiminn

Verum góð við okkur sjálf og alla hina.

Ný vitund er að ryðja sér til rúms..og það eru merki um það alls staðar.

 Fólkið...ég og þú..... erum farin að láta röddina okkar yfirgnæfa sérhagsmunahópa stjórnmálamanna sem stjórnast eingöngu af eiginhagsmunum.  Mikið eru þetta spennandi tímar til að vera til á. Hvað getur þú gert til að bæta ástandið...kannski bara í þínu lífi..þinni fjölskyldu eða þínu hverfi???

Allir geta gert eitthvað!!

Líf í tómi

er enginn sómi

þess sem lifir þannig.

 

Gefðu það sem gott er

og geymdu hitt með sjálfum þér.

 

Það sem lýsir

er það sem okkur fýsir

að sjá og njóta.

 

http://www.rekindering.com/peace/waveofpeace2007.htm

Bjargaði hundi frá dauða......bara með því að vera ekki OF kurteis!!!!

Bretar geta verið OF kurteisir. Í morgun þegar við fórum að horfa á fótboltann þar sem strákarnir okkar stóðu sig eins og hetjur þrátt fyrir að tapa með tveggja marka mun...þá munaði nú litlu að lítill hundur tapaði stöðunni. Við mömmurnar sátum í okkar fínu grænu veiðistólum og horfðum á leikinn og töluðum um nýjar hárgreiðslur og megrunarkúra. Rétt við hliðina á okkur var maður með lítinn sætan gráan hund í ól..í æsingnum..eins og karlmenn eiga til að gera..gleyma öllu nema boltanum og hvort hann er utan marks eða innan og hvernig strákar sparka honum á milli sín..steingleymdi hann litla hundinum sínum. Hélt bara ólinni yfir öxlina og æpti allt um hvernig strákar skyldu sparka og gefa boltann. 

Á hinum enda ólarinnar hékk litli hundurinn..rétt náði niður til jarðar með afturfótunum og dinglaði þarna hálfkyrktur og reyndi að krafsa í eigandann með framfótunum og gelta sem hann gat auðvitað ekki þar sem hann var hálfhengdur þarna.  Kerlurnar sem sátu með mér voru hálflamaðar yfir þessu og voru ein augu yfir þessari meðferð á litla hvutta en hreyfðu hvorki legg né lið þar sem þær vildu ekki vera að MÓÐGA hundeigandann með því að skipta sér af!!!.

Ég sem er íslensk frenja stóð auðvitað upp hljóp að hundeigandanum og handsnéri hendina á karlinum niður sem var algerlega dottinn inn í heim fótboltans..og sagði með þjósti.."You are killing your dog"

Litli hvutti komst til jarðar og úr hengingarstöðunni og andaði djúpt..karlinn bara hváði og hafði greinilega ekki hugmynd að hann var kominn langleiðina með að hengja hundinn sinn. Kerlurnar voru agndofa yfir framgöngu minni og fannst ég hugrökk að blanda mér í málið.  Fannst það samt ekki KURTEISI að segja öðrum til og vildu meina að þær myndu gera hið sama bara ef þær þyrðu. Maður yrði nú að kunna sig!!!!

Stundum held ég að fólk sé ekki alveg með fulle femm...Ein þeirra sagði.."Manni hefur bara verið kennt að blanda sér ekki í annarra mál"... Og svo vill maður ekki að aðrir haldi að maður sé afskiptasamur og maður gæti orðið óvinsæll.

 

Ég hef hér með ákveðið að vera aldrei þátttakandi í veraldarinnar vinsældakosningu sem gengur út á það að vera óvirk, aftengd og afskiptalaus. Og ég held að litli grái hundurinn sé mér þakklátur fyrir það og að ég kunni mig ekki neitt. Skipti mér af því sem gerist fyrir framan nefið á mér og tapa þar með öllum helstu vinsældarkosningum í heiminum...enda skiptir engu máli hvað sumu fólki finnst. Sé það núna. Og ætla að sofa vært með mína afskiptasemi á samviskunni. Stundum held ég að við mannfólkið séum bara eins og fiskar á þurru landi..vitum ekkert hvað snýr upp eða niður á þessari veröld..hvað þá okkur sjálfum. Við verðum jú að vera stöðugt á verði um hvað aðrir gætu verið að hugsa og halda vinsældum okkar sem steinsofandi og aðgerðarlausar mannverur.  Auðvitað eigum við að bregðast við neyð hvors annars , hvort sem um er að ræða litla gráa  hunda eða annað mannfólk.

Einn besti kennari sem ég hef haft sagði..

"To be responsible is to respond to what is here now and act. That is what life is about. That makes you human!

Og ég tek undir með henni.

Við erum algerlega lost um leið og við hættum að láta okkur varða.

 

Ég er að gera mig tilbúna fyrir helgina

Laga á mér hárið og elda smá kjötsúpu um leið og ég fræðist um fína og fræga fólkið.

Ég verð að vera samræðuhæf, södd og snyrtileg á fótboltaleik sonarins í fyrramálið.