Ég er bara að hugsa og spá í hvert ferðinni sé heitið

 

Sit í knúpi blóms sem lætur mig ekki niður. Ekki strax. Þarf að virða fyrir mér hið nýja útsýni og máta hugsanir mínar við umhverfið og hvar ég vil staðsetja mig í því. Hvaða leið ég vel að fara.  Það er ekkert eins og það var.

Og eftir 7 ára fjarveru er ekki ein einasta fruma í mér enn til staðar..ég kem heim sem splunkuný kona sem hefur sagt skilið við fyrri hugmyndir um líf og tilveru og er með nýjar hugmyndir og sögur um lífið í farteskinu. Þarf að hugsa um hver vill heyra hvað og hvenær. Og í hvaða formi. 

Maður er stöðugt og alltaf að skapa sér nýja tilveru hvern einasta dag. Máta nýju frumurnar við hina íslensku tóntegund. Þar til ég hef fundið út úr því mun ég sitja í krónu knúpsins og horfa vel til beggja hliða. Líka upp og niður. Á þig og mig.

En ég verð að segja að útsýnið er fagurt!!!

Nýtt blóð og ný bein. Sterkari en um leið brothættari. Þessi veröld sem ég horfi á er veröld sem bíður. Og tíminn líður. Líka þegar hann er ekki til.

Ætla að sitja hér örlítið  lengur.