Upphaf og endir...og svo aftur upphaf!

Í dag kom ég loksins alkomin heim og gat pússlað hverju einasta broti af mér saman. Fannst hingað til að eitthvað mikilvægt hefði orðið eftir þarna hinu megin við hafið og ég væri ekki fullkomlega lent heilu og höldnu..en svo fauk það allt í einu í fangið á mér. Svo óvænt og svo fallega. Og á ólíklegasta stað. Kannski ekki svo ólíklegum stað þegar grant er skoðað en mjög óvænt. Það verður að viðurkennast. Kenndi mér enn og aftur að best er að ferðast um lífsins veg með opin huga og opið hjarta og dæma ekkert fyrirfram.

Braut niður múra sem höfðu staðið mér fyrir þrifum...og sett mig svolítið til hliðar við hvar og hvernig ég ætti að staðsetja mig. Að halda fast í mitt og sogast ekki inn í hringiðu þar sem ég ætti í raun ekki heima.

Svo ég datt úr hælaskónum með stæl og lenti í mjúkum og hlýjum jarðvegi sem snart hjarta mitt svo sterkt að ekkert er eins og það var. Snjókoman og rokið, gaddurinn og grámóðskan áttu sinn þátt í þessu ævintýri. Í dag er samkvæmt kirkjunnar bókum síðasti dagur kirkjuársins..einskonar gamlársdagur sem þýðir að á morgun er nýtt upphaf og ný byrjun. Fyrir mér er gamlársdagur alltaf yndislegur...ég lít yfir farinn veg og velti fyrir mér hvar ég muni vera stödd að ári liðnu og hvað hið nýja ár muni bera í skauti sér. Hingað til hef ég aldrei haft hugmyndaflug til að sjá fyrir hvar ég lendi...þrátt fyrir að hugmyndaflugið mitt verði á stundum himinhátt... og alltaf hefur lífið haft sitt lag á að koma mér svo mikið á óvart. Lífið er bara óútreiknanlegt.

Dagurinn í dag var óútreiknanlegur..en samt. Einhversstaðar innst í iðrum hjartans var eitthvað sem sagði...."Ó já loksins"!!! Og spurningunni minni var svarað heitt og vel og þá small allt saman. Og ég sá stóru myndina sem var falin undir pilsfaldinum á sjálfri mér. Svarið var þar sem mér hefði aldrei dottið í hug að leita þess og kom úr munni manns sem ég hefði ekki reiknað með.

Kannski einn góðan veðurdag vil ég deila þessu með öðrum en núna vil ég bara halda því fyrir mig.

Nýfædd börn eru stundum svo viðkvæm og þurfa sinn tíma til að koma til jarðar án þess að vera í hælaskóm að reyna að fóta sig á freðinni jörðu.

Moldin er hlý og gjöful.

Eina myndin sem getur fylgt þessum pistli mínum verður að verða  til í hugskoti þess sem les.

Góða nótt bloggvinir!!!