Eins gott að enginn gleymi manni....þegar maður kann ekki einu sinni að tala.

Mamma Alice Þórhildar var mjög clever að setja miða á það mikilvægasta sem enginn má gleyma. Það vill stundum gerast þegar maður stendur í flutningum að eitt og annað verður eftir. Minnismiðar eru frábær uppfinning og hafa eflaust komið í veg fyrir marga gleymskuna á mikilvægum hlutum. Mig langar bara að minna á með þessari færslu að þær ákvarðanir sem við tökum núna eiga að innifela í sér vitund fyrir þeim sem á eftir okkur koma. "Dont forget me" er ákall komandi kynslóða til okkar.

Alice Þórhildur og öll hin börnin treysta á að við séum vakandi og hugsum lengra en bara rétt fram fyrir tærnar á okkur sjálfum.

Ég ætla að gera mitt til að skilja við á þessari jörðu þannig að það verði gott og gaman fyrir ykkur að vera hér. Það er það minnsta sem ég get gert. Og hjálpa öðrum að muna það líka.

Smjúts litla krútt og sofðu rótt. Ömmur og afar, mömmur og pabbar vaka yfir framtíðinni ykkar.

 

Má bjóða þér kaffitár Miss Bloggína? Mr Bloggman er velkominn líka.

Það er svo notalegt svona í amstri dagsins að setjast niður og fá sér rjúkandi heitt kaffi með góðum vinum og spjalla um lífið og tilveruna. Deila sögum úr daglega lífinu, leita ráða og fá stuðning eða vera öxl sem má gráta við. Hlægja saman af öllu því sem gleður og kætir, því sem gengur vel og vona það besta saman. Allt í kringum heitan kaffibolla. Þess vegna býð ég þér í kaffi. Til að spjalla...eða þegja saman af þannig liggur á okkur. Það er líka gott.  Svo þegar við höfum ekki fleiri þagnir að deila, fleiri sögur að segja getum við farið með ljóð fyrir hvert annað eða sungið. Skildu þitt innlegg í kaffispjallið eftir í athugasemdum. hvað sem þér liggur á hjarta eða vilt gefa okkur hinum hlutdeild í. Hlakka til að hitta þig.

VIР  

 Ljóð eftir Aðalstein Ingólfsson.

 

Sumir

ganga ávallt

hratt, á

flótta undan

myrkri.

 

Ég

geng hægt

 til að

styggja ekki

ljósið