Leyndó...bannað að lesa nema þú kunnir að þegja!

Ég ligg hérna í sófanum og horfi á The Secret eina ferðina enn. Ekki segja neinum en í þessari sniðugu mynd er stóra leyndóinu kjaftað. Verður spennandi að sjá hvað gerist í framhaldi af því. Smá minnislisti fyrir sjálfa mig.

 

When you have an inspired thought you have to work on it...you have to act on it.

Get more of the green stuff.  Intend it.  Declare what you want.  Whatever you are thinking of you will attract.  Inner vision first. The lye is it is not enough of good to go around. Infinite nature. FEEL GOOD!

Your wish is my command.  Sæti Alladin vinur minn leikur þann part.

Voða gott að sofna með svona góðan boðskap og leyfa honum að mjatlast í undirvitundina. Svo vaknar maður hress og endurnærður með einhverja óútskýrða kátínu og bjartsýni innra með sér. Á morgun ætla ég nefninlega að byrja að lifa þetta nýja líf mitt sem ég hef verið að skapa og skreyta undanfarið.  Act on inspired ideas. We dont all want the same ! Remove your atention from what you don´t want, put your atention on what you really want.

Snætrýna kveður að sinni.

Hef ekki hugmynd af hverju þessi mynd er eiginlega.

Hvað er þetta eiginlega? Fannst bara vanta lit í tilveruna og fannst þessir litir alveg tilvaldir til að koma mér í góðan orkublús. Það er búið að vera svo mikið að gera hjá mér undanfarið að ég hef alveg steingleymt að naga neglurnar og nú eru þær bara að verða nokkuð langar. Veitir ekkert af er með svo stutta putta og neglur láta fingurna sýnast mjórri og lengri. Kannski að einhver af þessum litum væri smartur sem naglakk? Kveneðlið í mér fer vaxandi eftir því sém ég eldist svei mér þá. Verð líklega komin með hárlengingu og hælaskó um fimmtugt ef þetta heldur svona áfram. 

Ein lítil saga um aðlöðunarlögmálið.

Ég é ekkert ilmvatn núna sem er synd því ég elska góða ilmi og get hreinlega týnt mér í verslunum sem selja ilmvötn. Hef ekki fundið neitt sem mig langar sérstaklega í en rámar í eitt sem var flott. Er búin að vera að hugsa um það undanfarna daga að mig langi í það ilmvatn.

Núna þegar ég var að taka upp úr einum kassa sem kom af háaloftinu hjá mér var þar veski sem ég hafði eignast fyrir svona tveimur árum. Ég opnaði veskið og kíkti...því ég er kona og forvitin og held alltaf að það séu fjársjóðir í öllu sem er lokað....og hvað haldiði að hafi ekki bara verið í veskinu? Auðvitað ilmvatnsglas. Æðislegi ilmurinn sem ég er búin að vera að hugsa um og greinilega laða að mér með hugarorkunni og hentar mér milljón prósent vel og mínum þokka.

 Og hvað heitir svo þetta vellyktandi?  Nú auðvitað Miracle enn ekki hvað?. Þetta er sko kraftaverkur...ha?

Gaman að glugga á glugga og glugga í bækur.

Haldiði ekki að ég sé bara með gluggaþvottamann í húsinu? Hann bara mætti í morgun og dinglaði og er búinn að þvo alla gluggana að utan og er núna í eldhúsinu að þvo eldhúsgluggann að innan. Mér líður eins og hefðarkonu. Einu sinni fylgdu líka tveir garðyrkjumenn einu húsi sem ég bjó í. Komu aðra hverja viku og voru að sperrast berir að ofan fyrir utan eldhúsgluggann hjá mér. Þess vegna er svo mikilvægt að hafa hreina glugga. Svo maður geti kíkt á veröldina þarna fyrir utan. Jafnmikilvægt og að pússa stundum gleraugun sín. Ég á það til að gleyma þvi....það er ekki fyrr en Lundúnarþokan skellur á hér að ég fatta að pússa gleraugun og voila! Veðrið snarbreytist og sólin fer aftur að skína...af því að þokan er alltaf bara á gleraugunum mínum.

Gluggar eru annars skemmtileg fyrirbæri. Mér finnst voða gaman að keyra framhjá húsum og rýna upp í gluggana hjá öðru fólki, spá og spekúlera hvernig gardínur þau eru með eða ljós og birtu. Ég er eins og drakúla..dey ef ég þarf að vera í hvítu ljósi..æpi og emja. Vil bara fölleita birtu eins og kertaljós. Maður lítur líka svo miklu betur út í "almennilegri"fölleitri birtu.  Svo er líka oft svo skemmtilegt að rýna í búðarglugga. Hanga fyrir utan og kíkja á hvað er til og hvað það kostar. Rölta svo rólega yfir í næsta búðarglugga og skoða meira. Láta sig langa í og dreyma um.

Núna ætla ég einmitt á bæjarrölt og kíkja í búðarglugga í góða veðrinu og jafnvel í bókabúðina. Það elska ég að gera . Hanga í bókabúðum og lesa aftan á bækur.

 

Í sól og sumarbyl....

Svona er nú dýrðin hérna megin við hafið. Trén þung af blómum sínum og páskaliljur sperra sig framan í heiminn og brosa til sólar og ljúfrar golu. Ég get ekki íslenskan vetur. Hann er of langur og of kaldur og drungalegur fyrir mig. Ég er sólarvera og lifna við í sólskininu og helst vildi ég líka eiga heima við hafið. Er að hugsa um það þegar ég verð aðeins eldri að eiga kofaskrifli í fjöruborði með bakgarði og stórum trjám. Víst er hægt að hafa allt.  Sendi ykkur sól og yl heim. Vona að þið séuð ekki eins og ég verð í kuldanum. Eins og samanherpt rúsína með viprur í kringum munninn og geðill með afbrigðum. Brrr....Íslendingar eru náttla hetjur að geta lifað og starfað í svona erfiðri veðráttu. Held að það sé samt það sem gerir íslendinga að íslendingum. Þessi elja og úthald.Það sér maður ekki víða. Vona að vorið fari að koma til ykkar.....er nokkuð bylur?

Gullkorn dagsins kemur svo frá Jón Ruskin

Ég óska yður dálítils af ferskri gleði yfir fegurð og svolitlu meiri gleymsku á vonbrigði og dálitlu meira stolts yfir hrósi og örlitlu meiri friðar fyrir asa og umstangi og svolitlu þéttari skjólveggjar gegn áhyggjum.

Bara svo skringileg

 

Þetta orð er mér kært. Að vera skringileg. Hef svo oft heyrt að ég sé skringileg.Thats me. Sé hlutina bara öðruvísi. Kaupi ekk almenningsraddir. Ekki eftir það sem ég hef verið að læra. Að við séum svo viljug að taka okkur far með öllum hinum. Og útiloka okkar eigin reynslu sem eitthvað mikilvægt sem á erindi. Hver sem við erum. Að reynsla okkar og upplifun skipti máli. Að við verðum hvað sem það kostar..jafnvel geðheilsu og hamingju að falla í kramið. Ég vil ekki falla í kramið....bara fá frið til að hugsa mitt og mynda mér skoðun út frá því og vera talin með. Engar fjöldahugsjónir hér. Þessvegna er ég skringileg. Þegar ég komst inn í flottan háskóla í OxFORD og fékk leyfi til að vera eins skringileg og ég gat...gerðust undur og stórmerki.

Ég fór í gegnum allan óttan við að vera ekki venjuleg... og það að hugsa öðruvísi væri gott og jafnvel bara mjög gott. Fyrir mig og aðra. Þessi ótti við að falla ekki í kramið hvarf og upp reis tilfinning að stundum þarf einhver að segja eitthvað annað en það sem er viðtekið...og láta sig hafa það þó einhverjir vilji láta mann finna að það eigi ekki að gera svoleiðis. En það var vegna þess að ég fann kennara sem voru á allt annari bylgjulengd en flestir aðrir. Sem skildu og vissu hvað skipti máli.

Sögðu...Hey...við erum ekki hér til að troða neinu í þig..heldur til að ná út því sem býr innra með þer og á erindi. Svoleiðis finnst mér að menntastefnur eigi að vera. Ná því besta fram hjá hverjum og einum. Þannig leysast svo mörg verkefniaf sjálfu sér. Að leysa úr fjötrum það besta sem býr í hverjum og einum. Og finna farveg til að virkja það. Sama hversu skringilegt það kann að virðast.

Verum skringileg. Og tökum við fæðingarrétti okkar til að vera við. Og koma okkar hæfileikum til skila á hvaða sviði sem það kann að vera. Leyfum fólki að vera það sjálft.

VERUM