ÁKALLIÐ....

Einu sinni eftir langa göngu og miklar rannsóknir á eðli karls og eðli konu..gerði ég verkefni sem framkallaði alls konar upplifanir og hugmyndir. Skoðaði í kjölinn hvað var hvað og hversvegna. Í gegnum söguna og gegnum orðin og tilfinningu. Sá að við værum kannski bæði..ég konan og þú karlinn á villigötum um hvað væri fólgið í jafnvægi okkar. Að ég þyrfti að læra og þú líka svo við gætum verið hér saman og notið þess sem er ólíkt með okkur og deilt á fallegan hátt því sem sameinaði okkur. Upphafið hvort annað. Og verið það besta saman. Að ég sæi þig og þú mig.

 Together you man

and I the woman

will become human

create the world

 together

in harmony with

each other

Shall we go?

Hef óbilandi trú á því að það er til leið fyrir okkur til að mætast á á jafnréttisgrundvelli þar sem við fáum bæði að skína okkar besta eðli saman  og það verði það okkur öllum til svo mikils góðs.

Ég í þér og þú í mér.

Jæja....best að bretta upp ermar og vera með.

Alveg er það nú merkilegt hversu kona getur stundum pompað yfir alheimsfréttum og hörmungum. Fallast bara hendur og heldur að hún geti ekki neitt. Gleymir að hver einstök manneskja hefur sitt verkefni í þessari alheimssínfóníu og ber að brýna sína raust þó hún hljómi kannski ekki alveg í takt við hina. Leyfði andans mönnum að minna á sig og minna mig á ýmislegt í leiðinni!.

Tómas Guðmundsson sagði...

....meðan til er böl sem bætt þú gast

og barist var á meðan hjá þú sast

er ólán heimsins einnig þér að kenna.

Svo ég stend upp og bretti upp ermar og heiti því að gera mitt. Hef svo sem engin tök á því að telja Bush trú um að betra sé að hætta leik þá hæst stendur og fara bara heim og byrja hugsa leikinn upp á nýtt og á mannlegri forsendum fyrir framtíð..en get laumað hugmyndum í koll stráksins míns um hvað andofbeldi þýðir í raun. Og til að efla réttlætiskenndina spyr maður eins og Jóhannes úr Kötlum spurði...

Hvað er ég?  Hvað ert þú?  Hvað er hún? Hvað er hann?

Sama hönd, sama önd, sama blóð!

Að slá Skjaldborg um réttlætið, maður við mann,

það er menningin, íslenska þjóð.

Það þýðir ekkert að gefast upp þó á móti blási...finna sér bara eitthvað uppörvandi að hugsa um og heyra, og leyfa skuggunum að hverfa bakvið næsta húsahorn því bjartsýnin ýtir þeim þangað. Þórbergur Þórðarson sagði einhverju sinni...

Í þjóðfélagi því sem vér eigum við að búa er hinu meira fórnað fyrir hið minna, sálinni fyrir líkamann, þekkingunni fyrir fáfræðina, vitinu fyrir vitleysuna, gáfunum fyrir heimskuna, kærleikanum fyrir grimmdina, siðferðinu fyrir spillinguna, réttlætinu fyrir ranglætið, mannorðinu fyrir peningana, sannleikanum fyrir lygina, andanum fyrir andleysið og himnaríki fyrir helvíti.

Jæja við vitum allavega hverju við þurfum að byrja á að snúa við og breyta. Ég hjá mér og þú hjá þér. Bara fínt plan..ekki satt?

Takk fyrir mig þið gáfumenni. Orð ykkar lifa og eru enn að tala til okkar hérna megin. Það er nú soldið!!!

Lítið ljósmagn og dapur dagur.

Það hvílir einhver depurð yfir í dag. Var að lesa um sorgina fyrir vestan og missinn. Sendi mínar innilegustu samúðarkveðjur

Sá myndirí sjónvarpinu hérna í gær um átak þar sem verið er m.a að safna peningum til að hjálpa börnum úti í heimi sem eiga engan að. Búa lifa og sjá um sig sjálf á götum úti jafnvel bara 4 ára gömul. Reyna að hugga sig sjálf þegar lífið og ömurleikinn verður þeim um megn. Steina vinkona mín bloggar um grimmdarlega meðferð á saklausum dýrum. Þetta ber allt að sama brunni og maður verður bara máttlaus. Svo les maður yfir bloggið og það er bara troðfullt af rifrildum og hártogunum yfir hlutum og málefnum sem engu skipta þegar upp er staðið.

Meiri ringulreiðin sem ríkir á þessari blessuðu jörðu. Held við ættum öll að setjast aðeins niður og anda djúpt og horfast í augu við hvað er hvað og hvað skiptir mestu máli. Taka eins og einn dag öll saman og vera hljóð og hugsa. Standa svo upp og byrja upp á nýtt og endurraða og skipuleggja hvað ætti að vera raunverulegur forgangur.

Það hlýtur að vera eitthvað sem við eigum sameiginlegt og getum verið sammála um að þurfi að vera til staðar. Mér finnst þetta bara ekki hægt lengur. Maður á bara stundum fullt í fangi með að ríghalda í það góða og trúa að það sé ljós þarna einhversstaðar. En ég ætla samt að gera það. Þannig má breyta og laga. Trúa og vona. En skrambi gengur þessi þróun hægt..ha?

 

Gullkorn dagsins  Höf K.N

Heimskingjar margir hópast saman

hefur þar hver af öðrum gaman.

Eftir því sem þeir eru fleiri

eftir því verður heimskan meiri.

Að vera sanngjarn.

Mikið held ég að þessi heimur væri betri ef við tileinkuðum okkur meiri sanngirni. Kæmum fram við hvert annað af sanngirni og kynnum að reka samfélagið út frá sanngirnissjónarmiðum. Það væri t.d sanngjarnt að þegar bankarnir sýna svona stóran og mikinn hagnað að viðskiptavinir nytu sanngjarnari kjara þar sem þeir eiga örugglega mikinn þátt í vexti bankanna.

Að þeir sem berjast gegn og fyrir alls konar málum sýni sanngirni þegar hinir eða svokallaðir andstæðingar gera vel og leggja til gott. Segi "já þetta er góð hugmYnd og fellur vel inn í að leysa málin. Við munum þess vegna ekki standa í vegi fyrir að hún nái fram að ganga því annað væri ósanngjarnt". 

Þegar við værum að keyra og sýndum sanngirni...myndi umferðin breytast. Ég ætla að hleypa þér hérna framhjá svo þú þurfir ekki að bíða lengi fastur og ég mun svo komast sjálfur rétt á eftir út á götuna. Það er bara sanngjarnt. Þegar við sýnum börnum okkar og samstarfsfólki sanngirni leysast góðir hlutir úr læðingi. Það hefur alveg gert kraftaverk að leggja mig fram um að vera sanngjörn móðir...viðurkenna þegar mér verður á og sjá þegar hinir gera vel. Vera sanngjörn og leyfa öðrum að koma sínu að. Og gefa stundum eftir þó ég sé gallhörð á að ég hafi rétt fyrir mér til að mæta á sanngjarnan hátt sömu tilfinningu hjá öðrum.

Komdu fram við aðra eins og þú vilt að komið sé fram við þig.

Að við spyrjum okkur þegar við eigum viðskipti við einhvern..hvernig getum við gert þessi viðskipti þannig úr garði að allir komi vel út úr þeim og fái sanngjarnan hlut? Það vill enginn vera beittur órétti og fá ósanngjarna meðhöndlun eða umfjöllun. Og það er svo merkilegt að þegar fólk finnur fyrir að það er verið að taka sanngjarnt á þeirra málum er það meira tilbúið að gefa smá eftir af sínu og vera með í að finna lausn sem hentar öllum. Sanngirnin felst í því að skilja og geta sett sig í spor annarra og taka ákvarðanir með það í huga hvað kemur öðrum líka vel jafnt eins og okkur sjálfum. Líka þegar það þýðir að stundum verði maður að gefa eftir og bakka..svo sanngirnin nái fram að ganga.

Hvar sjá bloggarar meira pláss fyrir sanngirni í samfélaginu og lífinu almennt?

Verum sanngjörn. Það breytir öllu!