Eruð þið ekki örugglega að horfa á The shooting stars?

Í kvöld er eitthvað magnað í gangi...inn í andrúmsloft jarðar koma the shooting stars...loftsteinar sem brenna upp í himinhvolfinu. Þetta gerist víst sjaldan en í kvöld er kvöldið sem þetta gerist. Ég er búin að sitja úti í garði í smá stund og nú þegar búin að sjá eina koma inn og brenna upp beint fyrir ofan hausinn mér. Þetta á víst að standa yfir frá klukkan tíu til fjögur í nótt á ykkar tíma. Hér er himininn algerlega heiðskýr og hægt að sjá þetta. Ég er sko farin út aftur að bíða eftir fleiri svona hrapandi stjörnum eða loftsteinum. Vona að þið getið séð þetta líka. Rosalega er þetta spennandi...!!!

The meteors have been seen in in 1935, 1986 and 1994, according to New Scientist, but are unlikely to be back for another 50 years.

Meteor showers are the result of Earth passing through the trail of matter left behind when a comet approaches the sun, and crumbles and boils under its fierce glare. Most trails are left by short period comets, those that orbit the sun in less than 200 years, and have had a chance to build up into a broad band of shooting stars-in-waiting.

But the alpha Aurigids are almost unique because of Kiess' long orbital period. As it only passes near the sun every 2,000 years or so, its trail of cosmic breadcrumbs is very thin, meaning we pass through it much less frequently. Only one other meteor shower is known to be associated with a long-period comet.

Peter Jenniskens of NASA's Ames Research Centre, who along with Jérémie Vaubaillon at Caltech has calculated that we are in for a show, told NS that the band of debris is also influenced by Jupiter and Saturn's gravity, making it much harder to predict when it will return.

Speaking of short period comets, we must also note that this weekend will see the peak of the Perseid meteor showers. Of course, serious star-gazers will have been watching this show for weeks, but the merely star-curious might want to venture outside on Sunday night and tilt their eyes toward the heavens.

The Perseids are an annual show that begins towards the end of July as the Earth moves into the field of debris left behind by the tail of the comet Swift-Tuttle.

The showers are not expected to be anything like as exciting as in 2004, when we passed through a fresh strand of comet detritus and were treated to around 200 shooting stars every hour. But Reg staffers can confirm that the sky is being brightened, even now*, by the extraterrestrial fireworks, so Sunday night should be worth a look. ®

*Obviously, not in daylight

 

Auðnuspor sandkorns á sunnudegi

"Oehehee..oehhehhhe...ehhe... ehhooo"....Sit hér með sjálfri mér og raula..."og við öldunið um aftanstund að eiga leyndarmál og ástarfund" Svo gaman að hlusta á Álfa og Fjöll.

 Horfi á sængurnar sem sveiflast um í rokinu úti á snúrum. Settar út til að viðra sig og taka í sig nýtt og ferskt loft.  Góða veðrið ákváðum við hér í landi Elísabetar Drottningar að senda yfir til eyjunnar fögru í Norðri svo Gurri bloggvinkona og alvöru vinkona mín fengi einstaka blíðu á afmælisdeginum sínum. Á meðan viðrum við bara sængur og huga í vindblænum sem hreinsar og hressir.

Fór og fékk mér morgun kaffi með Jacqui vinkonu minni. Hún færði mér grænt veski sem var troðfullt af bleikum risarósum úr garðinum hennar. Fallegur grænn silkiborði hélt þeim saman og ilmurinn af þeim er einstakur og ég anda nú að mér rósum alla leið ofan í lungu. Líður eins og alvöru blómarós bæði að innan og utan. Græna veskið passar líka svo einstaklega vel við grænu gleraugun mín og augun sem eru líka græn . Allt er vænt sem vel er grænt segi ég nú bara. Jacqui er yndisleg vinkona..og vináttan okkar er brú tveggja kvenna sem deila sorgum og gleði.

"Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér".....Ég hugsa líka um allt það góða fólk sem hefur orðið á leið minni í gegnum lífið.  Að hver og ein einasta manneskja hafi kennt mér eitthvað mikilvægt og merkilegt. Líka þær sem mér fannst vera að gera mér grikki en voru svo bara að kenna mér mikilvægar lexíur.

Og það er fólk í lífi mínu sem er alltaf að gera mér gott. Sem hjálpar mér að vera ég í mínum bestu sparifötum. Og lætur mér líða vel með sjálfa mig. Er það ekki mikil blessun að hafa svona góða og jákvæða spegla allt um kring sérhvern dag og sérhverja stund? Það minnir mann líka á að vera góður spegill fyrir aðra..að hjálpa þeim að sjá það sem er gott og fallegt við þá sjálfa. Við þurfum stundum svo mikið á því að halda að sjá hvað við erum mikið ljós undir daglega argaþrasinu sem stundum tekur yfir. Og hugsið ykkur...hér á blogginu fær maður svo hrós og ljós í löngum bunum frá bloggvinum og lesendum og hvar sem maður kíkir við er fólk að hvetja hrósa og hughreysta hvert annað. Þessi veröld er svo stór og stundum líður manni eins og agnarlitu sandkorni á ströndu.En með öllum hinum verður maður ströndin sjálf..sandkorn í heild.

Ég held að við mannverur séum í alvöru að byrja að vakna til vitundar og tilfinninngar um að á einhverjum stað..erum við öll eitt.  Að ég er þú og þú ert ég. 

"Og saman við leiddumst og sungum

með sumar í hjörtunum ungu

hið ljúfast úr lögunum þínum

..ég las það úr augunum þínum".