Bara rjúkandi grænmetissúpa getur bjargað þessum degi!

Þegar það haustar og næðingurinn hefur ekki í sér neina hlýju og sendir manni tóninn með vini sínum vindinum, kælir í manni blóðið og beinin er bara eitt að gera. Rjúkandi grænmetissúpu. Með brokkoli og baunum, kartöflum, laukum og gulrótum. Kjötbita og kryddi að hætti hússins ásamt súpujurtum og nýbökuðum smábrauðum.  Kraftmikil grænmetissúpa er best upphituð og getur dugað í nokkra daga og virkar alltaf þegar kuldinn læðist að. Það er bara ekkert betra en að setjast með sínum við borðið þar sem stóri potturinn er fullur af rjúkandi súpunni með öllum gjöfum jarðar svamlandi um í eigin næringu og vítamínum og ilmandi smábrauð syngja borðsálminn.

Haustið er komið.

 

Áður en ég hefst handa við eldmennskuna og saxa grimmilega niður allt góða grænmetið ætla ég að gera annað sem er líka best á fyrsta degi hausts. Fara í heitt bað með bubblum og bregða á leik með litlu gulu baðöndina mína. Setja sítrónuilm í hárið og þurrka mér svo með mjúku handklæði og fara í bómullarkjól og innskó úr ull. Setja svo ilmjurtir í krús og halda áfram að lesa Kundera svo ég geti tekið þátt í umræðunum hjá Mörtu með leshringnum mínum um upplifanir af bókinni

Lífið er annarsstaðar.

 Já hvort það er.

Í mér og þér.

Líka hér.

Gleðilegt haust.