Ég er enn á því að ég verði auðkýfingur

Þeir eru að auglýsa í blöðunum að nú séu seinustu förvöð að skrá sig og starfstitilinn í símaskránna.

Þeir sem þekkja mig vita að það er mitt markmið að verða skráð Katrín Snæhólm Baldursdóttir auðkýfingur (í anda og efni auðvitað) í símaskránna.  Mér finnst ég vera orðin augðug í andanum en þetta efnislega er ekki alveg að gera sig ennþá. Ég örvænti samt ekkert þar sem ég hugga mig við það eiga mörg líf framundan til að láta markmið mitt rætast en  þegar ég sá þessa auglýsingu vissi ég að mér væri borgið. Og það í þessu lífi.

Fjármálanámskeið sem ber yfirskriftina Úr mínus í plús og með þessu les maður bókina.... Þú átt skítnóg af peningum.  (eða var það þú átt nóg af peningum?)

This is so my cup of tea ...er að hugsa um að skrá mig strax..bara verst að ég er ekki enn komin með vinnu og innkomu til að borga námskeiðið og fjárfesta í bókinni. Það gæti hins vegar verið að rofa til í vinnumálum eftir helgina...Get ekki beðið eftir að sjá hver hreppir hnossið. Mig sko.

Ætli ég verði ekki að bíða með skráninguna og starfsheitið í eitt ár til viðbótar.

Set núna bara Katrín Snæhólm Baldursdóttir Hnoss. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hver ert þú samkvæmt símaskránni?? 

Konur þurfa stund og stund fyrir sig

Þetta er ein af þeim stundum. Að vaka af sér dagskránna í sjónvarpinu þar til djúpur andardráttur heyrist úr hverju herbergi og Óli Lokbrá sannfærir mann um að allir séu nú á hans vegum ...þá byrjar stundin.

Tiplar létt á tánum og setur ljúfustu tónlistina í spilarann og sest við kertaljós og hugsar um ferðina einu og sönnu.  Það gerir kona á svona stundum. Sér ljósin slokkna í hverjum glugga á eftir öðrum og hefst handa. Dregur fram gamla silfraða konfektkassann sem nú geymir hugleiðingar og ljósmyndir..allir þurfa að eiga einn svona kassa fyrir sitt og minningarnar.

Endurmeta og hugleiða....hlusta og anda. Um það er lífið. Finna út úr sínu.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kíkja í skrudduna sem geymir leyndarmálin og skissurnar sem maður teiknar upp á stundum.

Lítil ljóð og frásagnir sem segja söguna mína en enginn fær enn að lesa.

Allt hefur sinn tíma.

Það er orðið alltof langt síðan ég gaf mér tíma til að hlusta á mitt...tíminn getur verið svo hverfull.

Maður heldur að maður hafi nægan tíma en svo hverfur hann bara í dagsins önn, syndir og streymir endalaust og verkefnin safnast upp sem áttu að gerast.  

Þegar ég settist og skoðaði til baka á blogginu mínu sé ég að ég er komin í annan takt en ég var áður í. Er miklu meira í því sem er að gerast þarna fyrir utan og gleymi stundum að kona þarf tíma fyrir innra ferðalag. Ein með sjálfri sér og til að minna sig á hvað henni finnst merkilegast og mikilvægast.  Hlusta á sína tónlist og heyra sinn eiginn hjartslátt. Setja sína stefnu á leiðina sem henni finnst skipta mestu máli.

 

Fiðrildi fiðrildi segðu mér

hvert á land þessari

för

heitið er.

Skal ég elta þína ör

eða fylgja minni eigin

flögrandi, lifandi litríku för??

Segðu mér sannleikur.

Gerið þið það reglulega að eiga svona stund, að endurmeta og skoða hvað er að virka og hvað ekki og hvert förinni er heitið. Eða láta flestir tening ráða kasti og sjá svo bara til hvar þeir lenda? 

Hver er fararstjórinn á þessari vegferð okkar? Stundum held ég að ég ráði og ríki en oft sé ég að það er eitthvað allt annað sem stjórnar.  Sem betur fer..því það er svo langt í frá að ég viti mínu viti.

Eitthvað annað

..eins og Páll Óskar syngur svo fallega um.

Það er eitthvað annað þarna úti. 

En hvað það er

veit nú enginn

vandi er um slíkt að spá.