Ritstofan og stúdíóið..sín hvoru megin við hurðina

Þurfti að breyta og bæta og búa til pláss heima hjá mér. Snyrtiborðið stendur nú í borðstofunni og er að fá nýttt hlutverk. Tróð því fyrir framan bókahillurnar í fallegt horn, losaði það við hárvörur, maskara og blóðrauða varaliti til að rýma fyrir tölvu og hugmyndum. Þetta er núna rithornið mitt og þarna munu himneskar hugmyndir eiga greiðan aðgang til jarðar og enda sem fullgerðar bækur.  Gamall grænn baststóll ansi mikið veðraður eftir langa útiveru í garði í utlöndum er sætið og þar situr skinnpúði til að ylja maddömmunni á botninum þegar hún situr og ritar..nú eða dagdreymir. Kannski verð ég eini rithöfundurinn án bóka?? Að þær búi bara áfram innra með mér sögurnar og fái aldrei litið dagsins ljós. Annað eins getur nú gerst í þessari skrítnu hringsnúandi veröld. 

Mér til halds og trausts og hvatningar í þessu eru svo allar bækurnar sem nú þegar eru fæddar af öðrum konum og körlum í löngum röðum í hillunni við hliðina á mér og til að styrkja enn frekar ætlun mína les ég Sköpunarsögur hvert kvöld sem eru sannkallaður gleðilestur. Þar eru viðtöl við 12 rithöfunda um vinnuferli og sköpunarferli...sérdeilis fínn lestur fyrir konu eins og mig.

Hinu megin við hurðina í horninu þar sem stóri pottofninn stendur hlýr og fagur standa trönurnar og striginn. Ég þarf að finna mér borðskrifli fyrir pennsla og málningu svo ég geti farið að draga frumdrögin af myndunum sem ég ætla að sýna í Ráðshúsinu í haust með nokkrum bloggvinkonum mínum. Sé samt ekki alveg að sá gjörningur fái að vera í friði þar sem Alice Þórhildur barnabarn er farin að ganga um á jörðinni og nær núna í dót sem var utan hennar seilingarfjarlægðar og ég sé fyrir mér að henni muni finnast spennandi að ata sig í olíulitum og setja sitt mark á myndir ömmu sinnar. Rétt eins og hún hefur sett mark sitt á hjarta hennar.

 

En það besta við þetta nýja og fína vinnupláss mitt er hurðin þarna á milli. Um hana get ég gengið í aðra heima og lokað á eftir mér þegar andinn lætur á sér standa. Og hvað er þar svo beint fyrir framan??

Jú litla krúttlega eldhúsið með gamla bláhjartaða plastdúknum og útvarpinu á litla borðinu. Og kaffikannan. Þar sit ég á stól sem er orðinn jafngamall mér og sómdi sér svo vel við eldhúsborðið hjá mömmu fyrir fjörtíu og eitthvað árum. Þarna eru rólegheitin og þarna safna ég hugmyndum og kröftum. Svo geng ég aftur um dyrnar í miðjunni og vel annað hvort ritborðið og græna baststólinn með skinnpúðanum vinstra megin eða trönurnar og litina hægra megin. Gái hvoru megin sköpunargyðjan bíður og tek mér far með henni.

En af því að ég er kona, móðir meyja og treyja..þarf ég fyrst að brjóta þvottinn, strjúka rykið úr hornunum og búa um rúmin svo ég hafi pláss fyrir verkefnin. Óreiðan utanfrá á það til að trufla mínar innri lendur og vellíðan. Það þarf að harmonera þetta sem er hið innra við hið ytra og öfugt.

Gleðidagur og skoppandi kvenhjarta.

Þannig er lífstakturinn góði.

 

 Kannski kona skoppi nú upp úr fyrra fari og hoppi svo hátt að hún nái markmiðum sínum á nýju ári.

Tími tími segðu mér

hvar verðum vér 

að liðnu ári??