Veggur, vegur og von

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það stendur steinn yfir steini og allt er eins og það á að vera.

Lífið hefur nú raðað sér upp og hver steinn er á sínum stað.

Saman mynda þeir stöðugan og sterkan vegg og ég er tilbúin að klifra yfir og sjá hvað er þarna hinu megin. Svei mér þá ef ég tek hann ekki bara í einni glæsisveiflu og vippa mér yfir eins og ungmeyja í léttum blúndukjól.

Forvitnin gefur nefninlega fítonskraft og af henni hef ég nóg

 

Sko.....hvítur og mjúkur sandur og allt opið. 

"Gatan mjó og greið, farsæl eða breið....."

Best ég fari úr skónum og labbi af stað. Það er alltaf gaman að sjá hvað er þarna hinu megin við sjóndeildarhringinn.

Þessi færsla er um það að bíða eftirlvæntingarfull eftir svari og ímynda sér hvert það verði og hvert það leiði mig.

Ég er samt innst inni nokkuð vissum að það verður litrík og fjörug útkoman. Maðurinn minn sagði þegar ég var að stinga túlípönum í vasa hér í fyrradag  "þegar fyrsti þeirra blómstar þá kemur svarið" . Og akkúrat núna er fyrsti túlípaninn að opnast og ég sé að hann er bleikur.