Glataðar minningar og ástarorð.....

Hafiði spáð í því að með tilkomu e maila og smsa og allrar nútímatækninnar til að senda á milli skilaboð og orðsendingar hafa bréfaskriftir næstum lagst af? Mér finnst það sorglegar en tárum taki að í framtíðinni þegar ég verð farin til himna geti barnabörnin mín ekki farið uppá háaloft og fundið gulnuð bréf innbundin í fallegan borða í trosnuðum skókassa með minningum um mig, minn og okkar líf. Eins og í myndinni æðislegu Bridges over Madison...eða hvað hún heitir grátmyndin með Meril Streep og Clint Eastwood þar sem börn mömmunnar finna dagbók og bréf sem gáfu þeim innsýn í líf hennar, tilfinningar og mynd af því hver hún raunverulega var. Í framtíðinni verða engin leyndarmál uppgötvuð, leyndar ástir eða minningar á háaloftum eða gömlum læstum kistlum Handskrifuð bréf í bunka með borða utanum sem gefa afkomendum okkar innsýn í líf sem lifað var milli fólks. Það verður búið að dílíta þeim öllum úr tölvunni.

Athugasemdir

[gerður rósa gunnarsdóttir, 14.2.2007 kl. 08:02]

Ég er að spá í: en er þetta ekki allt saman svífandi í loftinu? Og verður það endalaust? Og kannski hægt að ná í það alltsaman einhverntímann seinna (jafnvel núna?)? Svona eins og skeyti sem berast 50 árum síðar og hafa lent á einhverju flakki um himingeiminn?

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 14.2.2007 kl. 10:35]

Þú segir nokkuð Gerður mín. Auðvitað er allt alltaf til bara á öðrum sviðum. Það er bara eitthvað svo notalegt við gömul handskrifuð einkabréf milli tveggja mannvera. Það eru áfáar sögurnar sem gerðar hafa verið um sambönd sem komust upp eftir að fólkið var farið og mörg leyndarmálin sem komu upp þegar bréf fundust. Kannski er þetta einhver nostalgía í mér. Ég sakna þess gamla sem var einfaldara og rólegra. Nánara. Kannski fá erfingjar okkar bara www.katrinsnaeholm.bolg.is slóðina og sagt við þau..ef þig langar að vita eitthvað um langömmu þína þá bloggaði hún einu sinni. Getur lesið um hvað henni fannst. En auðvitað verður eitthvað allt annað komið í staðinn fyrir bloggið þá. Líklega bara hreinn og beinn hugsanaflutningur og við löngu búin að henda öllum svona tæknidruslum  út því við þurfum það ekki lengur.

[Hrönn Sigurðardóttir, 14.2.2007 kl. 10:57]

.... en hafiði spáð í hvað verður um öll smsin sem berast aldrei á áfangastað? Eru þau svífandi einhversstaðar í x-vídd? Að ógleymdum þeim sem eru í loftinu akkúrat núna.....

Er stundum að velta því fyrir mér hvort ég fái eitt í hausinn einn góðan veðurdag  og hvort ég verði nokkuð vör við það

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 14.2.2007 kl. 11:02]

Kannski erum við bara öll með hausinn fullan af smsum frá ókunnugu fólki og erum þess vegna ekkert að skilja í þessari veröld. Og höldum að þetta séu okkar eigin hugsanir? Dídodídodído...Oh My God. Nú get ég ekki sofið. Eru kannski bloggpistlarnir sem ég held að séu mínar hugsanir annarra manna sms? Hjálp!

[Hugarfluga, 14.2.2007 kl. 11:10]

Ó mæ god ó mæ god ó mæ god!! Ég sá The Bridges over Madison County threehundredthousandmillion sinnum og finnst hún dásamleg. Minn kall sendir mér email á hverju einasta morgni og játar mér ást sína. Ég geymi það bara í sér folder og þegar ég dey munu börnin mín erfa harða drifið og geta dánlódað þessu í tölvurnar sínar. Svo rómantískt!!!

[Hugarfluga, 14.2.2007 kl. 11:11]

P.S. Ég meinti The Bridges OF Madison County. Rétt skal vera réttara.