Einu sinni var...

Það er orðið afskaplega laaaangt síðan ég bloggaði síðast en eins og með svo margt í lífinu kemur sumt til baka og heimtar að fá að vera til aftur..vill ekki láta gleyma sér. Þannig er einmitt með þetta blogg mitt sem hefur verið að kalla mig til baka lengi lengi en ég þráast við eins og geðillur uxi.

En svo gefur eitthvað eftir...reyndar bara mjúklega og býr til pláss fyrir öll ósögðu orðin sem vilja birta sig og segja í sínu eigin samhengi sögurnar sem vildu ekki gleymast. Um upplifunina af því að vera í og af þessum heimi. Heimta að fá að vera til og vera með.  Og þær eru margar sögurnar sem hafa safnast saman í vitundinni og vilja vera sagðar og skrifaðar. Láta deila sér út í veröldina og vera með í heiminum meðal manna og kvenna sem kannski vilja lesa. Felast á bak við bókina sem verður kannski aldrei skrifuð. En svona konublogg  miðaldra kerlingar sem liggur margt á hjarta er kannski örlítil lækjarspræna sem vill fá að fljóta með í lífsins niði. Svo kemur bara í ljós hvað stendur skrifað þarna hinu megin. Þetta er allavega einhver byrjun á einhverju.

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.9.2013 kl. 22:57]

Reyndar held êg að flestir gömlu yndislegu bloggvinir mínir séu horfnir héðan....og þá kárnar nú GAMANIÐ. En sjáum hvað setur !

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.9.2013 kl. 01:29]

Yndislegt að sjá þig hér aftur Katrín mín, ég er ennþá hér sjáðu....

[Katrin (IP-tala skráð) 4.9.2013 kl. 07:17]

Dásamlegt kæra Cesil...þá er ég sátt. Þú ert "gott umhverfi" að vera partur af !!

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.9.2013 kl. 10:10]

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 4.9.2013 kl. 12:19]

Gott að sjá þig aftur.

[Jens Guð, 4.9.2013 kl. 22:07]

  Sumir hafa fært sig af þessum bloggvettvangi.  Þar af dugir Fésbók mörgum.  En það eru margir ennþá hér.  Og einhverjir nýliðar hafa bæst við.

[Hrönn Sigurðardóttir, 7.9.2013 kl. 17:31]

já já - þetta líkar mér :)