Ímyndir

2.9.2007 | 20:19

Orðagjálfur um kvöld

Viltu eiga við mig orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð orð og orð . Þú sem allt veist. Um orð.

Flokkur: Bloggar | Breytt 3.9.2007 kl. 10:05 | Facebook

Athugasemdir

Orð eru til alls fyrst.

Björg K. Sigurðardóttir, 2.9.2007 kl. 20:25

Ég hvísla orðum í eyra þér .... þögnin er svo notaleg!

www.zordis.com, 2.9.2007 kl. 20:27

Flott mynd... ssss

Gunnar Helgi Eysteinsson, 2.9.2007 kl. 20:38

Ég er nokkuð sannfærð um að þessi mynd er af bókabúð í París . Hún stendur hinum megin við götuna þar sem Notre Dam kirkjan er. Yfirfull af orðum um allt milli himins og jarðar. Kannski hafa þau breytt einhverju mikilvægu? Á efri hæðinni er gamall beddi þar sem ferðalangar fá stundum að hvílast yfir nótt ef þeir hafa ekki samastað í borginni. Hvað ætli þá dreymi í orðabúðinni sem nefnd er eftir meistara orðanna ..Shakespear.

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.9.2007 kl. 20:55

Dæmi um leit mannanna að hamingjunni:

Maður gengur að konu sem er að leita að einhverju fyrir utan húsið sitt. Hann spyr hana að hverju hún er að leita og hún segist hafa týnt nálinni sinni. Hann spyr hana þá hvort hún muni hvar hún týndi henni.. og hún svarar, já, í húsinu mínu. Þá spyr maðurinn af hverju hún leiti ekki inní húsinu sínu.. og hún svarar; því það er svo dimmt þar!

Væri til í að skoða þessa bókabúð.

Þröstur Unnar, 2.9.2007 kl. 21:21

Hugur minn er fullur af orðum sem stundum rata saman í rétta röð sem gleður mig og aðra.

Ásdís Sigurðardóttir, 2.9.2007 kl. 21:42

Já Ásdís mín..það skiptir máli hvernig orðunum er raðað saman. Eins og þú raðaðir saman fallegum orðum í strekan ljóðabálk sl nótt.

Mig langar líka að benda á undursamleg orð bloggvinkonu minnar. Ingahel sem er á bloggvinalistanum mínum ef einhver vill lesa það sem hún hefur skrifað. Mögnuð orð sem lýsa merkilegum reynslum og upplifunum.

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.9.2007 kl. 21:54

Þú átt orðu skilið fyrir bloggið þitt :)

Hólmgeir Karlsson, 2.9.2007 kl. 22:09

Verð eiginlega að setja inn reynslu sem ég varð fyrir í þessari ferð til Parísar kvöldið áður en ég heimsótti þessa bókabúð. Höfðum farið í Disneyland og átt frábæran dag og eyddum svo kvöldinu á Planet hollywood og borðuðum góðan mat og hlógum mikið. Fórum svo í lestina til að fara heim. Vorum á síðustu stundu og rétt náðum inn í einn vagninn...í miðri gleðinni breyttist allt í hreina martröð. Gengisbardagi braust út á lestarpallinum og tvö gengi af ungu fólki voru þar í stríði. Hlupu inn í vagninn og slógust illilega. Lestin fór ekki af stað...þetta var bara hrottaleg uppákoma. Þarna lærði ég margt um sjálfa mig. Að Öll orðin sem ég hef sagt um að ef ég yrði einhverntímann vitni að ofbeldi og árás á aðra manneskju myndi ég sko ekki láta mitt eftir liggja. Bardaginn sem við urðum vitni að var miskunnarlaus.Grimmdin alger. Man eftir að ungur drengur skreið hálfur inn í vagninn alblóðugur og mikið slasaður..hann horfði beint í augun á mér og rétti út hendina eftir hjálp. Ég þorði ekki að hreyfa mig..rétt áður hafði einn hlaupið framhjá okkur með annan mann í haldi og beindi byssuhlaupi að höfði hins. Við bara þjöppuðum okkur saman..aðalatriðið var að hafa dóttur okkar örugga á bak við okkur...og alls ekki að vekja athygli þessa brjálæðislega reiða unga fókks. Augun í þeim sturluð af hefndarþorsta.

Hitt gengið kom og dró hann út og byrjaði að henda honum í veggi.

Þetta var alger sturlun og ég var sem lömuð. Eins og að lenda inn í hryllingsmynd. Þarna komu engin orð að gagni og ég vildi helst bara hverfa og vera einhversstaðar annarsstaðar. Aldrei á ævinni upplifað annan eins ótta og skelfingu og það að vera svona algerlega máttvana. Vissi að ég hafði ekkert í þessar trufluðu aðstæður að gera. Augnaráð unga mannsins ásækir mig enn. Óeirðalögreglan var kölluð á staðinn en þorði ekki inn á lestarpallana meðan það versta gekk yfir. Hentu inn táragasi og við urðum að reyna að anda í gengum peysurnar okkar..það var engin leið út, við vörum bara föst í þessum hryllingi sem stóð í yfir meira en klukkustund. Loksins fór allt að róast og lestin fór af stað. Sumir af gengisstrákunum komu um borð. Fóru svo út einn af öðrum á næstu stöðvum. Óeirðalögreglan stóð þar með kylfur. Við bara störðum út um gluggann og létum sem við hefðum ekkert séð. Sátum ofan á unglingsdóttur okkar sem var næstum með taugaáfall. Hugsuðum bara um að komast heil heim. Eldri hjón sátu rétt fyrir framan okkur..konan skalf og titraði...Ungur maður sat aftar og andaði ótt og títt...við vorum öll skelfingu lostin.

Ég svaf ekki næstu nætur..þetta augnaráð manns í nauð ásótti mig endalaust. Og það að ég gat ekki hreyft mig eða brugðist við. Þetta voru bara nokkur sekúndubrot en fyrir mér heil eilífð.

Öll orðin sem ég hafði viðhaft áður um að vera ekki áhorfandi sem gerði ekkert í svona aðstæðum voru dottin dauð. En ég skildi líka að stundum getur maður ekkert gert. Þetta voru hópar af svona 40 manns í hvoru gengi og það var engin miskunn neins staðar..bara hatur og grimmd. Daginn eftir heyrðum við að allavega tveir höfðu verið myrtir í þessum átökum.

Maður þekkir ekki sjálfan sig fyrr en á reynir. Að fara úr Disneylandi og góðri skemmtun yfir í hreinan hrylling á örskotsstundu var súrealísk upplifun. Og kenndi mér að tala varlega og fyllyrða um hver ég er . Maður veit ekkert fyrr en á reynir.

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.9.2007 kl. 22:51

???????

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.9.2007 kl. 23:17

Mögnuð saga í athugasemd. Staðfestir það að oft er ólíkur raunveruleiki í gangi á næstum því sama stað eða á líkum tíma. Stríð og unaður er í gangi núna eins og alltaf. Höldum okkur unaðsmengin.

Takk fyrir huggulegu hvatningarkommentin á blogginu mínu. Mann munar um það í fyrstu skrefunum.

Ívar Pálsson, 2.9.2007 kl. 23:35

Dúa mín..þú verður að fyrirgefa en ég sé ekki alveg hvert þú ert að fara með þessum skrifum þínum. Ekkert samhengi í svörunum við því sem ég var að skrifa um þessa vondu reynslu sem við lentum í.

Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 3.9.2007 kl. 00:05

Frábær frásögn Katrín. Maður er alla ævina að kynnast sjálfum sér. Við þykjumst þekkja nokkurnvegin viðbrögð okkar við eðlilegum aðstæðum, en (eðlileg)viðbrögð fólks við óeðlilegum aðstæðum getur maður aldrei séð fyrir ekki einusinni hjá sjálfum sér held ég.

Marta B Helgadóttir, 3.9.2007 kl. 00:34