Notalegheitin númer eitt og lag um tvö á göngu.

Æ það er eitthvað notalegt við svona haustvindahviður , rokhrinur og regnhljóð. Fær mann til að langa til að kúra og hjúfra sig að sínum.

Ég með þér og þú með mér í lífsins vindum og logni.

Var að lesa svo fínt efni í bók í morgun.Sem hafði áhrif á útsýnið mitt. Elska svona efni sem hreyfir við manni og færir mann um eitt skref eða svo. 

Hlustaði líka á lag..við gengum tvö, við gengum tvö við gengum tvö ....og man ekki meir af textanum. En þetta textabrot var líka alveg nóg í bili. Og þessar myndir af tveimur.

Eigiði góðan dag og vonandi finnið þið einhverja manneskju til að hjúfra ykkur upp að í rokinu. Veit samt ekki hvort það er sniðug hugmynd að gera slíkt í strætóskýlum eða á læknabiðstofum við bláókunnugt fólk. Ef það er enginn nálægur sem er þér náinn til að kúldrast með  má alveg faðma og kreista mjúkt flísteppi eða fá sér heitan kakóbolla á næsta kaffihúsi eða í eldhúsinu sínu.  Svo má alltaf styðjast við sjálfan sig og kreista hina hendina á sér ef allt annað brestur. Bara um að gera að finna þessa tilfinningu um notalegheitin.

Það er einhver góður fílingur í þessum degi. Segi ekki annað.

 

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 8.9.2008 kl. 12:30]

[Vilborg, 8.9.2008 kl. 14:55]

Ætla að hverfa til heitari landa í stað þess að drekka heitt kakó  3 vikur af sjó og sól hefur alveg einstaklega góð áhrif á mig svo ég bíð aðeins með að hjúfra mig að einhverjum á meðan haustlægðirnar ganga yfir

Annars er þetta lag eitt af mínum uppáhalds og varð ég því að fá að bæta úr textaleysinu:

Við gengum tvö

Við gengum tvö, við gengum tvö
í rökkuró,
við leiddumst hljóð, við leiddumst hljóð
um ungan skóg.
þú varst yndi, þú varst yndi
og ástin mín,
og stundin áfeng, stundin áfeng
eins og vín.

Við hlýddum tvö, við hlýddum tvö
í húmi ein,
er blærinn kvað, er blærinn kvað
við blöð og grein.
Ég var nóttin, ég var nóttin
þögla þín,
og þú varst eina, þú varst eina
stjarnan mín.

Á meðan norðurljósin leiftra
um bláan himininn,
þá sit ég ein og þrái
kveðjukossinn þinn.

       Friðrik Jónsson / V.H. Hallstað

Knús á þig og alla þína

[Svava frá Strandbergi , 8.9.2008 kl. 14:59]

Við gengum tvö, við gengum tvö í rökkurró

             

við leiddumst hljóð, við leiddumst hljóð um ungan skóg.

       

Þú varst yndi, þú varst yndi og ástin mín

                                         

og stundum áfeng, stundum áfeng eins og vín.

 

Við litum tvö, við litum tvö í húmið ein

er blærinn kvað, er blærinn kvað við blöð á grein.

Ég var nóttin, ég var nóttin þögla þín

og þú varst eina, þú varst eina stjarnan mín.

 

         

Á meðan norðurljósin leiftra um bláan himininn

                          

þá sit ég ein og þrái kveðjukosinn þinn.

 

Við litum tvö, við litum tvö í húmið ein
er blærinnn kvað, er blærinn kvað við blöð á grein.
Ég var nóttin, ég var nóttin þögla þín
og þú varst eina. þú varst eina stjarnan min.

 

Á meðan norðurljósin leifra um bláan himininn

þá sit ég ein og þrái kveðjukossinn þinn.

Þetta er eitt af mínum uppáhaldslögum, Katrín.

[www.zordis.com, 9.9.2008 kl. 00:40]

Dagurinn var uppfullur af göldrum og gleði í englasálum annars tíma!

Mæti kl.1600

[Ía Jóhannsdóttir, 9.9.2008 kl. 07:30]

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 9.9.2008 kl. 08:36]

Takk stelpur fyrir að setja inn textann.....þetta er alveg undurfallegt lag og hljómaði í höfði mínu allan daginn í gær.

Zordís við tökum bara annan svona dásemdardag í dag enda enn rok, rigning og allt sem til þarf. Gyðjuspilin í töskuna og svo brunum við af stað.

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 9.9.2008 kl. 21:03]

Yndislegt. Hvað varstu að lesa sem hreyfði við þér og bar þig fram á veg? Ég er sökker fyrir svoleiðis lesefni ....