Í dag segi ég bara eitt....

Takk

Hlakka til að sjá snjó!!!

Hvert einasta snjókorn er einstakt , rétt eins og við.

Hlakka líka til að sjá þig .

 

Kæri Bloggvinur sko....

Já einhverja afsökun verð ég að hafa fyrir að vera ekki enn búin að hringja og fá tilboð í gáminn frá Samskipum, safna saman öllum glósunum mínum og lestrarefni ásamt rannsóknum svo ég geti sett saman nokkur þúsund orða ritgerð og komið upp til Oxford á næstu dögum, ekki enn búin að redda mér pappakössum til að setja dótið í sem á að fara second hand búðirnar hér, fara í gegnum háaloftið eða finna út hvernig maður flytur stór olíumálverk á milli landa. Og ekki bara það. Fara í skóla krakkanna og biðja um námsskýrslurnar þeirra og hringja og athuga með skóla heima fyrir þau og hvort það sé tónlistarnám í skólanum og pláss í KR fyrir knáan fótboltastrák.

Og ég sit hér og les blogg.  Það er bara ykkur að kenna!!!

Viljið þið gjöra svo vel og hætta vera svona skemmtileg og næs.

Gengur bara ekki á örlagatímum, þið skiljið!!

Krydd í tilveruna....

Hvert er þitt krydd í tilverunni og lífinu..How do you spice up your life..

og hvert er uppáhaldskryddið þitt í matargerð?

 

Verð að gangast við frægð og upphefð minni...

Undanfarið þegar ég hef haft samband heim heyri ég bara sögur af umfjöllunum um mig í útvarpi eða að pistlar mínir séru birtir hér og þar.....og enginn segir mér neitt. Að það hafi verið viðtal um söguna um Reyni Inga á útvarpi Sögu..að pistill birtist í MBL um að ég sé að flytja heim. Amma greyið hringdi og spurði mig um hvað þetta ætti eiginlega allt að vera og ég kom af fjöllum ofan.

Þegar ég svo hringi heim að segja fréttir eru allir búnir að lesa eða heyra um þær. Og engum kemur neitt á óvart!!!! Það er frekar fúlt að láta ræna sig ánægjunni að færa fréttirnar sjálfur.

Ég meina common....það væri nú bara gustuk að leyfa manni að fylgjast með eigin frægð heima fyrir...svo ég verði ekki viðutan og mjög hissa þegar þið standið öll með íslenska fánann í flugstöðinni og fagnið heimkomu minni þegar ég kem heim.. Af því að ég er orðin svo obbosslega fræg án minnar vitundar. Maður þarf nú að næra EGÓIÐ...ekkert gaman að njóta athygli sjálfs síns...er það nokkuð??? 

Þett er nú frekar dónalegt comment.....og ekki alveg það sem ég meina.

Finnst myndin bara flott og textinn skemmtilega á skjön við ímynd konunnar.

Endilega upplýsið mig um hvað er um að vera þarna hinu megin við hafið svo ég sé ekki alltaf eins og kona komin af fjöllum

 

Ekki spyrja mig hvernig gangi að pakka...

Ég er í krónískri afneitun á að tíminn líði og bíði ekki eftir konum eins og mér. Ég þarf ekki annað en að líta í spegil til að vita að svo er ekki. Verkefnin hrúgast upp hvert ofan á annað og allt í einu er eins og ég hafi engan tíma til neins. Svo við gerum það eina rétta í stöðunni.....

...og látum eins og þetta komi okkur ekki við!!!

Að vandamálin hverfi bara af maður setur kassa yfir höfuðið á sér.

Annars er nú allt gott að frétta þrátt fyrir smá panik um tíma...Fengum dýrðlega íbúð á besta stað í bænum á leigu og hún er falleg, björt, rúmgóð og ekki á okurleigu. Vorum svo heppin að finna mann sem er eðal og ekkert nema sanngirnin uppmáluð sem ætlar að leigja okkur. Alltaf svo frábært að vita að það eru ekki allir með það eina markmið að græða sem mest á náunga sínum.

Sé nýja heimilið í hillingum og náttla löngu flutt inn og búin að koma mér og mínu dóti fyrir á fullkomin hátt.  Væri ekki stóri bókaskápurinn betri þarna við endavegginn þar sem borðstofuborðið er núna? Hvort setjum við spegilinn á vegginn fyrir ofan sófann eða á ganginn? Þessi hugmynd með hillurekkann fyrir eldhúsdotið við innri gluggann er bara nokkuð góð finnst þér ekki. Þar má hafa nýju kaffivélina og alls konar litríkar kaffikrúsir innan um krydd og blóm.

Frábært að flytja svona í huganum..maður getur bara fært allt til og mátað..hviss, bang og enginn fær bakverk eða eða fýlukast yfir að maður geti ekki ákveðið sig strax. Konur eru einmitt svo klárar vegna þess að þær geta hugsað í hringi og prófað aftur og aftur hvar sófinn á að vera þar til þær hafa fundið hinna fullkomnu uppsetningu á heimili. Það skiptir nefninlega máli að hafa allt á sinum stað og að það fari vel um fjölskylduna við leik og störf. Ég sé það núna að ég hefði átt að verða innanhússarkitektúristi.

Núna þegar ég opnaði augun sat ég hér bara í hrúgu af dóti og á allt eftir að gera. Eins og þetta var mikill draumur í dós sem ég var að ímynda mér. Hlakka svo til þegar maður getur látið allt gerast með hugarorkunni. Get bara ekki beðið.

Set aftur kassann yfir haus og sjáumst næst þegar ég nenni að taka hann niður.

 

 

Fullur poki af skrímslum hangandi á hurðarhúninum hjá mér!

Þegar ég kom heim í gærkveldi hékk gulur plastpoki á hurðarhúninum hjá mér. Þegar ég kíkti ofan í pokann störðu fjölmörg svört augu beint á mig og ég hoppaði til baka og argaði eins og konur gera þegar starað er á þær svona græðgislega og óforskammað.

Þegar við fórum að skoða betur sáum við að þetta voru lúxusrisarækjur..stuttu seinna fékk ég sms frá Jacqui vinkonu minni sem spurði hvort ég hefði ekki örugglega fundið kvöldmatinn.

Ekki misskilja mig. Mér finnast rækjur rosagóðar..en án augna, hala og klóa. Eftir því sem mér skildist á Jacqui var ein af fínu frúm vinkonum hennar að losa sig við lúxusinn þar sem það eru takmörk fyrir hversu mikið að lúxusrækjum ein hjón geta borðað og gaf henni nokkur kíló þar sem það þurfti að búa til pláss í frystinum fyrir kavíar og kampavín.

Núna sit ég og horfi á skrýmslin með svörtu augun þiðna og bíð bara eftir að þau blikki mig eða klípi.  Og hef í raun ekki hugmynd um hvað ég á að gera við þau. Eitt er víst ég ætla ekki að elda þau og borða meðan þau góna á mig af diskinum með þessum svörtu litlu starandi augum.

Leita eins og galin manneskja á netinu af uppskriftum og leiðbeiningum. Ekki getur maður hent svona miklum lúxus þó hann sé ljótur..er það nokkuð??

Hvítlaukssmjör hlýtur að vera galdurinn og ég á fallegt salat sem getur verið svona beð fyrir svarteygu skrímslin...læt þau lúlla þar ofan á og loka svo augunum og vonast til að koma þeim í munninn á mér án þess að rispa mig á öllum þessum aukahlutum sem fylgja. Hvað varð um gömlu góðu fallegu allsberu rækjurnar í pokunum? Rosalega hlýtur að vera flókið að vera ríkur og fallegur og þurfa að borða mat með augum og alles.

Fann eina uppskrift sem hentar mér...og ætla að láta vaða. Um leið og ég hef safnað kjarki til að slíta og skera, plokka og pikka allt þetta drasl utan af skrýmslunum. Svo ét ég þau og fæ svo martröð um svört starandi illskuleg rækjuaugu sem svamla um í maganum á mér og reyna að klípa í garnirnar á mér.

Er þetta ekki bara málið?

Vitiði ég er að hugsa um að hafa þær bara á morgun.

 Ekki í stuði fyrir þær núna.

Allar mannlegar uppskriftir vel þegnar.

 

Jæja...gott að bíða og láta hugann líða um heim og geim

Ég er búin að spila tónlistina eins og ég heyri hana og bíð nú bara og vona að alheimurinn bregðist við tónum mínum og finni sér samhljóm með vonum mínum og draumum.

Biðin hefur sérstakan hljóm sem gefur óm inn í það sem koma skal.

Og það er bara spennandi að hanga stundum í lausu lofti og ímynda sér lendinguna.

Hvar verður hún og hvernig? Á réttum stað og réttum tíma?

 Á morgun kemur inn ný skíma

í öllum regnbogans litum.

Eða í svart hvítum skýjum. 

Á bak við skýin skín svo sólin stöðugt og alltaf.

Heit og rjóð eins og feimin blómarós.

Það er gott að vita þegar maður spennir upp regnhlífina með blómamyndunum og horfir til himins.

Mikið er alltaf spennandi að breyta til og taka skref inn i það óþekkta

sem verður síðar hið þekkta og skapar aftur eitthvað óþekkt.

Maður veit aldrei.

 

 

 

Veldu þér leið.......

 

 

Hver þeirra er þín?

 

Hvað...getur fólk ekki bara hugsað og framkvæmt jafnhratt og ég?

Ég sit ekki uppí í rúmi og borða soðið egg og horfi á undirfötin þorna meðan ég drekk hið enska te.. Nei, ég er á fullu að láta hlutina gerast fyrir heimferðina...en það er bara eins og enginn sé í mínum takti. Þegar ég er búin að taka ákvörðun vil ég bara gera allt einn tveir og þrír...en hinir allir eru bara á asnabaki og tölta þetta í hægðum sínum og skilja ekkert hvað mér liggur á!!!!! NÚNA OG STRAX eru fyrirmæli dagsins.

Gott að ég á fjögur börn ..þar lærði ég heilmikla þolinmæði en hún er bara ekki að gagnast mér núna.

Væri ekki frábært að geta bara sleppt takinu á trjágreinunum hér og fokið yfir hafið á töfrum fiðrildavængja þar sem allt er létt og rétt?

Svífum seglum þöndum yfir Íslandsströndum!!

Núna sendi ég töfraduft á alla þá sem að málum koma og hjálpa þeim að hugsa hratt og taka góðar ákvarðanir.

 Mér í hag í dag!!

Tíminn líður, tíminn bíður

eftir mér og mínum.

Horfi yfir hafið og hugsa um heimkomuna.

Þið getið þá samglaðst mér á hundrað ára afmæli mínu á Austurvelli ef ég verð þá komin!!!