Akkúrat núna er ekki tími fyrir enn eina bloggfærsluna!

Er samt að velta fyrir mér fegurð mannkyns...hvað er ekki mikið yndislega fallegt að gerast hvern einasta dag? Þar sem manneskja tengist annarri og hjálpar og styður? Ég er bara alltaf að sjá það ekki lengra frá mér en hér á blogginu. Fólk sem jafnvel þekkist ekki en vill gera vel. Og aðstoða. Senda góðar hugsanir og styrk..bænir og ljós. Síður þar sem fólk eins og ég og þú erum að takast á við allt sem lífið hendir að okkur...og þarna úti eru hundruðir handa sem bjóða fram allt það besta. Er það ekki um hvað um hvað við  raunverulega erum? Að vera saman af því að við vitum að við erum á einhverju sviði eitt?

Hættum að láta fjölmiðla og fávita stía okkur í sundur. Við erum bara mennsk að reyna okkar besta og þurfum hvert annað. Lifum og njótum og elskum.

Við getum nefninlega ekki verið án hvers annars...þess besta sem kúrir þarna undir og þorir stundum ekki að láta á sér bæra. Verð samt að segja að sumir bloggarar vita þetta og gera sitt. Takk fyrir það

 

Jaaaa jaaa ég er dramatísk og allt það.....en samt . Þetta finnst mér. Take it or leave it!

Athugasemdir

[www.zordis.com, 26.2.2007 kl. 00:12]

Er ekki lífið dásamlegt, með tár í hjartanu bið ég almáttugan guð um frið og fegurð inn í lífið okkar.  Sendi þér ljós sem geislar í hjartastað, lífið er leyndarmál sem við eigum að deila með hvort öðru .....  

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 26.2.2007 kl. 01:23]

Er að koma út leiðangri hef ekið um 700 km í dag á einn fund, sem gæti skipt sköpum.  En er sæl í sinni og ánægð. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 26.2.2007 kl. 10:17]

Sammála þér með prakkaran og hana Katrínu okkar Jóna mín.  Þau eru gefandi manneskjur, en veistu að þú hvetur fólk áfram með því að fylgjast með og undirstrika það góða.  Þannig getum við svolítið haft áhrif á að lyfta undir þá sem eru gefandi.