Athugun 17

Hvað segir þessi mynd þér og af hverju?

Vinsamlegast setjið upplifanir, hugsanir eða athuganir ykkar í athugasemdirnar.

Athugasemdir

[Svava frá Strandbergi , 1.8.2007 kl. 23:12]

Þetta eru fuglar himinsins að brjóta saman lök fyrir rúm konunnar, sem sér sína sæng uppreidda og undirbýr síðustu kvöldmáltíð sína.

[Bergur Thorberg, 1.8.2007 kl. 23:13]

Þetta er fjölmiðlafuglinn um það bil að afhjúpa hinn synduga. Það er bara spurning hverjum skal halda veislu, hinum afhjúpaða eða þeim sem afhjúpar. Það er líka mikil fyrirgefning og  huggun í myndinni en líka  einhvers konar  sjálfumgleði hroki og sýndarmennska sem felst í því að fagna skal því sem enginn veit í raun og veru hvað er. Tvöfalt siðgæði??????? Þetta er greinilega ekki í fyrsta sinn og örugglega ekki í síðasta sinn eins og sjá má í bakgrunninum. Ríkulegt innihald.

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 1.8.2007 kl. 23:15]

Alsnægtir, von, heilun, hverfulleiki......... allavega þetta; kannski fæðist meira síðar.

[Marta B Helgadóttir, 1.8.2007 kl. 23:27]

Þarna er myndlistarkona að undirbúa sýningu á þessum þrem stóru verkum. Hún er búin að bjóða til sín gestum og þeir eru komnir, hún er búin að útbúa veitingar handa þeim sem er fallega uppstillt á borð.

Hún ætlar að láta fuglana lyfta hulunni af verkunum en hún er ekki alveg tilbúin, er rétt í þann mund að gefa fuglunum vinum sínum merki og snúa sér svo að gestunum.

[Hrönn Sigurðardóttir, 1.8.2007 kl. 23:27]

Fuglarnir eru um það bil að opinbera henni alla hennar drauma......

[Jóna Á. Gísladóttir, 1.8.2007 kl. 23:41]

Konan er sorgmædd. Eftir að ástvinur sveik hana. Hefur syrgt lengi. Henni finnst nóg komið. Örninn og afhjúpinin eru tákn um að hún er tilbúin að horfast í augu við að það er fjarlægðin sem gerir fjöllin blá og mennina mikla. Ástvinurinn er aðdáunarverðari úr fjarlægð en hann var í raun.

[Bergur Thorberg, 2.8.2007 kl. 07:53]

Framhald.Hver gerði myndina ?

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.8.2007 kl. 08:58]

Vladimir Kush born 1964 Moscov
My American odyssey.

I was born in Russia, in small one-storeyed wooden house on the northern edge of Moscow, near the forest-park Sokolniki where in patriarchial times Russian Tsars were engaged in falconry.

My career as an artist began when I was a child of 3 or 4.

My father was a scientist, but everyone on his side of the family used to draw all the time. I remember, how in the long winter evenings I used to sit on my father's lap finishing his drawings: boy running on skis, an old man walking by with the cane...

Just then came to me the sensation of huge open spaces - I knew that beyond the nearby wood the snow-covered great Russian plain stretched on, unimpeded, for thousands of kilometers. And I conceived a dream to absorb the space into myself, to reach the edge of the earth- in the north, where the White Sea begins, or on the south, where Black Sea - Pontus Euxinus of Ancient Greeks - laps the steppes.

At the age of 7, I attended two schools, The first half of the day I went to regular high school. The second half was spent in the art classes until 9 p.m. While riding the subway for one and a half hours each way, I did my home-work for the regular school.

Art school was a world of a new inspiration. The class I attended allowed total artistic freedom. I learned much about the famous Renaissance painters, impressionists, post-impressionists, and contemporary artists. Here I painted my first surreal picture.

When I was 17, I took difficult exams and entered Moscow Art Institute.

When I was 18, I entered into a mandatory two-year stint of military service. After six months of infantry training, the commander of my unit decided that better use could be made of me painting murals and big canvases. Of course, I had to include military elements in these romantic or even fantastic landscapes. In one of those paintings, a radio transmitter was put on top of iceberg in the middle of an ocean.

In 1987, I began selling my paintings and exhibiting with the Union of Artists. At that time, I was invited to paint a series of portraits for the U.S. Embassy staff. I eventually had to curtail my work on these portraits after the KGB became suspicious of my involvement with Americans.

My father's influence at that time was enormous. He said that in ancient Greeve, art and math were considered alike. A mathematician, my father taught me that the plot of a painting must be like a code for solving a task, and as such, must crystal clear to capture the essence of a subject.

I had a successful show in Germany in 1990 with two other Russian Artists. I then flew to Los Angeles, where I had sent 20 of my recent works for a showing. This was a beginning of my American odyssey.

The dream about the wanderings across the wide open spaces, eventually brought me to the Hawaiian island of Maui - the World Navel, there the infinity of Great Ocean merges into the infinity of bottomless Cosmos. The "umbilical cord" connecting these open spaces, could be seen from windows of my shouse- it is a super-telescope through which the mankind for the first time saw the most ancient spots of our universe- places where drops of space condensing, turn into drops of time...

[Ingibjörg R Þengilsdóttir, 2.8.2007 kl. 11:32]

Ummhhh!!!

Örninn er tákn fyrir The Spirit eða andann/sálina - hann flýgur fugla hæðst og sér yfir, þannig að hann hefur góða yfirsýn og ekkert fer fram hjá honum og honum er ekkert hulið.

Og þarna er Örninn að svipta hulunni af því óvænta sem er undir þeim, í þessu tilfelli er þetta eins og snjór á fjöllum og því upplifi ég að það sé að þiðna í lífinu, gróska og gnægtarborð eru undir ísnum og allt er mögulegt, óendanleikinn í fjarska sýna okkur að það eru engin landamæri og svo erum við ekki ein því það eru fleiri fjöll og þau eru öll að svipta af sér ísnum, fjöll fyrir mér tákna okkur sjálf, lífið og allt sem við höfum gengið í gegnum.

En við getum allt og okkur er ekkert um megn

kveðja

Ingibjörg