Ímyndir

15.8.2007 | 22:08

Að verða í alvöru fullorðin...hugsanir barns.

Þegar ég var lítil þá var ég þess fullviss að merki þess að maður væri orðin fullorðin manneskja væri þegar maður færi í sjoppuna og keypti ekkert fyrir afganginn. Bara einn ópal og setti svo alla hina peningana aftur í budduna. Það fannst mér hámark sjálfsagans og merki þess að vera vitur og fullorðinn.

Svo vissi ég alveg hvernig börnin yrðu til.

Sá fyrir mér Guð karlinn með sitt síða hvíta skegg í bláum kufli sveittan við að raða marglitu kökuskrauti á bökunarplötu og baka úr því börn sem storkurinn tók svo og skutlaði í rúmið til mömmunnar. Börnin héldu á hjartanu sínu í höndum sínum á leið til jarðar svo það yrði ekki eftir í bakaríi himnanna.

Já það er ekki ofsögum sagt að ég var mjög vitur lítil stúlka!

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 22:13 | Facebook

Athugasemdir

Haha! Æðisleg færsla og greinilega vitur með afbrigðum:)

Ég var á því að maður væri fullorðins þegar hárið á mér hætti að flækjast. Hafði aldrei séð fullorðna manneskju gretta sig og "áast" þegar hárið var greitt

Heiða B. Heiðars, 15.8.2007 kl. 22:12

...sem þýðir að ég er ekki ennþá fullorðin!! Hárið á mér flækist ennþá og stundum þarf ég að gretta mig í gegnum það!

Heiða B. Heiðars, 15.8.2007 kl. 22:14

Gvöð hvað þetta er krúttleg færsla Katrín.

Varðandi það sem Heiða nefnir; Gelgjan horfir á mig með aðdáun þegar ég greiði mér og segir í öfundartón: mamma það er ALDREI flókið á þér hárið. Sennilega hugsar hún eins og Heiða gerði.

Jóna Á. Gísladóttir, 15.8.2007 kl. 22:30

Flæktu á þér hárið!! :) Annars rankar hún við sér enn ófullorðin eins og ég í kvöld :)

Heiða B. Heiðars, 15.8.2007 kl. 22:31