Lestu úr lófa mínum

Ég þarf aðeins að skreppa á kaffihúsið mitt. Hjónunum uppi verður ekki í lófa lagið að klára baðherbergið á meðan. Ég hef það svo í hendi mér að koma okkur fyrir fjölskyldunni svo sómi sé að. Það verða engin handalögmál milli okkar hjóna að dekkoreita. Ef hann verður eitthvað þreyttur á mínum smekk fær hann bara handayfirlagningu. Meðan ég geri skyldur mínar legg ég framtíð mína í ykkar hendur og leyfi ykkur að lesa úr lófa mínum. 

Gættu svo þinna handa meðan þú skrifar. Hönd eða lönd á fjarlægri strönd sem munu binda okkur bönd.

Þjóð veit þá þrír vita.....

Svo ég segi það ekki hér.

Sæhestur í engli og djöfullinn sem heldur feministum og karlrembum við efnið.

 Æ ..er ekki bara sætt að vera engill með sæhest í hjarta? Það má alveg og getur alveg verið svoleiðis ef manni dettur  það í hug. Svo getur manni líka dottið eitthvað allt annað í hug. Það má líka. Erum við ekki orðin þreytt á að eitt eigi að vera svona og annað hinsegin. Hver setti eiginlega allar þessar reglur sem öllum finnast fáránlegar? Heilt samfélag að fara á límingunum yfir furðulegum dómum..bankaokri..ofbeldismönnum sem mega lemja og meiða og ganga lausir...fólki sem má vinna við eitthvað og fá trilljónir fyrir sem þau kunna ekki af því að þau eiga skyldmenni og svo bara allri vitleysunni sem gengur yfir. Má ég þá frekar biðja um sætan sæhest í engli. Mér finnst það einhvernveginn raunverulegra en allt hitt.

Engin furða að þjóðin sé á lyfjum og kjósi þetta yfir sig eina ferðina enn. Svo haldiði að ég sé skrítin....hehe.

Ég er bara enn einn dropinn í þetta mannhaf sem veit ekkert hvað er hvað í þessari veröld.

Best að finna út úr því áður en ég fer að sofa. Læt ykkur vita ef ég kemst að einhverju merkilegu sem skiptir máli.

Eina sögu las ég einu sinni sem situr í mér. Djöfull að nafni Serafan var sendur til jarðar til að efla úlfúð á milli kvenna og karla. Etja þeim saman og láta þau rífast um gildi sín og metast og saka hvert annað um allt sem ekki var gott og ekki var rétt. Serafan gerði vel. Og gerir enn. Hans tilgangur var sá að láta fólkið gleyma sér í þessum erjum þannig að þau kæmust ekkert áfram og finndu út að samvinnan og gagnkvæmi skilningurinn væri leiðin.

Jamm. Þannig var sú saga. Og er kannski enn.

Ímyndir í tilefni dagsins fyrir okkur öll

Meðan Kristur bar hinn þunga sýnilega trékross gekk María Magdalena jafnfætis honum og bar hinn ósýnilega kross konunnar. Jafnvæn, jafnvíg og jafnvitur.

Svo kom prinsinn og bjargaði prinsessunni úr klóm vonda drekans og þau fóru heim í konungshöllina þar sem þeim var tekið með mikilli gleði og lifðu hamingjusöm til æviloka.

Svo kom prinsessan og drap prinsinn og stakk af með drekanum. Drottningin var mjög ánægð með dóttur sína en vildi ekkert segja konungi strax. Prinsessan og drekinn lifðu sterk og full af virðingu fyrir hvort öðru þótt ólík væru. Lærðu og skildu og fóru svo hvert sína leið vitandi að þau hefðu tengt þráðinn sem myndi aldrei slitna. Hún gæti verið dreki og hann kona....eða jafnvel bara bæði í einu.

Ég vil fá að vera ég eins og ég er . Það er fallegt að vera maður sjálfur. Það er gott að þora að klæða sig, greiða sér og punta sig eins og manni finnst sjálfum fallegast. Eða bara punta sig ekki neitt og greiða sér sjaldan og vera samt falleg. Með lítil brjóst eða stór. Við erum öll falleg. Og eigum ekki að vera eins...steypt í mót heimskulegrar hugmyndar um að einhverjir eigi að stjórna og ráðskast með okkar vald og frelsi. Okkar útlit eða innlit. Verum sterk og falleg. Verum við sjálf.

Getur fiðrildi brotið egg?

Hjarta mittt slær með öllum sem leita frelsis síns.

Megi þeir finna það.

athugun 6

Hvert er fjöregg íslenskrar þjóðar?

Vinsamlegast setjið ykkar skoðun í athugasemdir.

Flikk flakk heljarstökk...hnakka og hamingjustökk...

Jehey....nú er sko að komast mynd á þetta hjá mér..... og ég bara stekk endalaus hamingjustökk í garðinum og hrelli mína nýju nágranna. Eldhúsið komið á sinn stað. Fann bleika fægiskóflu og kúst í stíl skreyttum bleikum og grænum blómum. Uppþvottaburstinn er gulur og ruslafatan sótthreinsuð. Það má fá sér kampavín að drekka úr henni ...ef maður vill svo mikið.

Pínuoggulitla stofan, holið, borðstofan og sjónvarpsherbergið er orðið fínt.  Öll þessi herbergi í einu plássi sem er 3x 5 skref. Ég klofaði sjálf og mældi.  Setti líka spegil þversum á einn vegginn til að blekkja og gefa tilfinningu fyrir meira rými. Las um þessa snilld í húsbúnaðarblaði og sé núna sjálfa mig hvert sem ég lít. Spurning hvað ég held það lengi út. Best að vera dugleg að greiða sér og bursta tennur daglega.

Rósailmskerti og túlípanar lífga upp umhverfið og gefa manni leyfi til að troðast á milli húsgagna. Við vildum að fjölskyldan væri meira saman og nánari..nánari getum við eiginlega ekki orðið! Við erum svo náin núna að við heyrum hjartsláttinn í hvert öðru og öndum í takt. Og borðum af sama disknum og förum jafnfætis á klóið.

Hvernig er það aftur með feng shuið...ef það er opið beint í gegn?

Frá útidyr að bakdyr? Gler báðum megin? Sleppur ekki eitthvað mikilvægt í gegn?

 Man ekki alveg hvernig þetta er en er búin að setja stóran stól á milli og möntru með til að stoppa að eitthvað flæði í gegn sem á ekki að gera það. Æ hvað ég vildi að ég hefði stundum betra minni.

Húmmara kúmmara..súmatra kúmatra...bannað að fara það sem á að vera.

Eina sem við þurfum er bara kærleikur og hann sleppur ekkert út héðan. Svo fínar og þykkar skrautlegar gardínur um allt...kannski ekki alveg minn stíll en hljóta að gera sitt.

Eina sem mig vantar núna eru góðar hænur í garðinn sem verpa gulleggjum og gala þegar ég þarf að vakna. Mega líka alveg slá og gróðursetja litrík blóm fyrir mig og bóna bílinn á laugardögum. En maður getur ekki ætlast til að lítil hænugrey nenni að gera það sem ég nenni ekki sjálf. Nei ég sætti mig við og er alveg ánægð með gulleggin.

Verið góð við hvert annað og hænurnar.

 

Stígvél eru nauðsynleg...nema kannski í baði í London.

Það þurfa allir að eiga góð stígvél. Ég á engin stígvél og hef ekki átt í áratugi. En ætti kannski að fá mér rósótt bleik og græn svo ég geti farið í göngur á blautum engjum eða vaðið drullu og leðju í skóginum. Margt sem maður getur misst af ef maður á ekki góð stígvél.

Fór til London í dag í heimsókn og fékk að fara í bað og steinsofnaði. Húsráðandi hvatti mig eindregið að prófa nýja baðpúðann sinn sem væri svooo þægilegur . Maður smellir honum á baðið og hann lagar sig eftir höfðinu enda fylltur með frauðbaunum og maður getur bara slakað á og þarf ekki einu sinni að spá í að halda hausnum upp úr vatninu. Enda steinsofnaði ég og hafði ekki grænan grun um hvar ég var þegar ég vaknaði. Horfði bara út um gluggann og hvernig sólargeislarnir stirndu á hömruðu glerinu og allt var eitthvað svo rólegt og blautt og hlýtt og framandi og trén bærðust aðeins og vörpuðu skuggum á vaskinn.

Og ég vissi ekkert.  Ekki hvar ég var eða hver ég var. Ekki hugmynd hvað ég væri að gera í baði og hvers vegna ég væri þarna yfir höfuð. Það er kannski ekki góð hugmynd að fara í bað þar sem maður þekkir ekki til. Og leggja sig í leiðinni. Tók mig töluverðan tíma að koma til sjálfrar mín og muna hvað var hvað. Það var Nivea dósin í glugganum sem kveikti á mér og ég fór að muna aftur.  Að ég væri kona í baði í ókunnu húsi í London. Nývöknuð kona í baði í London.

 Þetta var samt alveg indælt og draumkennt ástand. Að vera ekkert og hvergi í smá tíma.

 

 

The house in the blue

Stundum veit maður ekkert hvar maður á heima. Flýtur bara í lausu lofti og á sér engan lendingarstað. Allt er bara í skýjunum og lífið heimsækir mann á þann hátt að maður vildi að það væri bara draumur. Að maður vakni og martröðin sé á enda. Dagurinn í dag var svoleiðis dagur. Martröð til að byrja með og óyfirstíganleg verkefni sem biðu...bretta upp ermar og ákalla allan kjarkinn og meðbyrinn sem bauðst. Og gera svo bara allt sem þurfti að gera og klára það tveimur mínútum fyrir tímann og vera stoltur af sjálfum sér að láta það takast. Vera örþreyttur og glaður í hjartanu. Flytja af einum stað á annan veraldlega og andlega. Fá góðar fréttir í kjölfarið af átökunum og geta núna bara trúað að allt fari vel.  Crying is not for me....hlusta ég á í spilaranum mínum..nothing is worrying me....

Eftir langa og erfiða göngu sem gekk bara út á það eitt að halda með sjálfum sér...líka í gegnum ótta og brostna drauma kemur allt heim og saman..alveg eins og húsið í loftinu ..á himnum. Jamm. Treysta alla leið sama hvað og hversu það getur litið illa út um tíma. Svo gengur það upp. Svoleiðis var þessi dagur. Og ég fer glöð að sofa og þakka heitt. Að hafa skjól og hita og vini. Logandi kerti og fallegan blómvönd í eldhúsglugganum frá velgjörðarmanni. Kærleika og símtöl. Veit að ég vakna á morgun og get allt.  Og the house in the blue is mine forever.

 

Smá þoka....svo skín sólin skært á alla.

Skrifa ekkert sérstakt núna...vona bara að þokunni létti og ég sjái skýrt þegar þokunni léttir....ekkert smá erfitt að flytja og færa sig um set á öllum vígstöðum.

Líf vertu gott. Maður gerir sitt besta og sér svo til hvað gerist svo.  Blóm og blíða, sumar og sól. Loksins eru páskaliljurnar um öll tún hérna og trén blómstra meir með hverjum deginum...svo fallegt.

I am little and alone

lost in the world

does not know where to go

please lead me my father

 to the light so brigt

  and then never leave me alone

Hvað kallar þetta ljóð fram hjá ykkur?

Eigið góða helgi kæru vinir.! Verð bloggfrí næstu daga þar til ég kemst í samband á ný. Kannski...kannski get ég stolist smá á morgun...en ef ekki....þá verð ég bara að lifa án ykkar þar til einhverntímann í næstu viku.

Smjúts.

Bláa Fjöðrin, gullgaldrar og visakort

Í bókinni ímyndir eftir Richard Back er sagan um Bláu fjöðrina en þar er einmitt verið að tala um sköpunarkraft og hvernig maður notar hann.

í þessari skemmtilegu sögu sitja vinirnir dag einn undir tré og eru að ræða málin. Annar þeirra er orðinn forvitinn um hvernig vinur hans virðist geta framkallað allt sem hann vantar til sín fyrirhafnarlaust. Sá segir honum að hugsa um eitthvað sem hann vilji framkalla og vinurinn velur sér bláa fjöður sem viðfangsefni. "Settu nú ímyndina af bláu fjöðrinni inn í gull, svona orkuramma úr gulli sem víbrar og auktu víbringinn þar til hann er orðinn svo sterkur að þú verður að sleppa honum. Þá fer þessi ímynd af stað út í alheiminn sem sendir þér svo blá fjöður til baka á milljón kílómetra hraða"Hinn gerir það en ekkert gerist. Þeir fara svo niður í þorp til að fá sér að borða og á borðinu er mjólkurferna með mynd af blárri fjöður á.."Vá frábært..hérna er bláa fjöðrin mín komin" segir sá sem var að gera tilraunina alsæll með árangurinn.

"Já en þetta er bara mynd af fjöður..ekki alvöru og raunveruleg. Þú verður að muna að setja sjálfan þig inn í myndina af þú vilt að hluturinn eða það sem þú ert að laða að þér komi til þín í raun" segir þá vinur hans.

Lá einu sinni í sófanum heima hjá mér fyrir mörgum árum og var að lesa bókina eina ferðina enn.  Á einhvern hátt fannst mér hún heillandi og spennandi. Fram að þessu hafði ég altaf lesið þetta sem skemmtileg ævintýri en einhvernveginn akkúrat á þessu augnabliki sem ég var að lesa um bláu fjöðrina bara vissi ég að þetta væri raunveruleiki og raunverulega hægt. Lagði frá mér bókina og ákvað að sjá mig sjálfa fyrir mér með visa kort.  He he.... já ekkert mjög háandleg sýn en akkúrat það sem mig bráðvantaði og hafði ekki haft erindi sem erfiði við að fá bankann minn til að láta mig hafa eitt.   Ég þurfti það mjög nauðsynlega til að hrinda í framkvæmd byrjun á einum af draumum mínum.  

 Allavega þá setti ég sjálfa mig í rammann af þessari gullorku haldandi á visakorti og fann hvernig tíðnin jókst stöðugt þar til hún víbraði mjög sterkt og þá sleppti ég myndinni. Á sama augnabliki, nei sama sekúndubrotinu hringdi síminn. Ég var ekkert ánægð með það þar sem ég var rétt að klára tilraunina og vildi ekkert sem truflaði mig. Í símanum var kunningjakona sem ég hafði ekki heyrt í nokkuð lengi sem sagði..."Heyrðu Katrín mín..ég var hérna heima hjá mér að skúra og þá fékk ég allt í einu þessa flugu í kollinn að lána þér visakortið mitt svo þú getir notað það til að gera þetta sem þig langar að gera. Þu mátt bara nota það því ég þarf það ekki. og ég ákvað bara að hringja strax og athuga hvort það hentaði þér???

Þetta var fyrir svona  10 árum og síðan þá hef ég verið að kynna mér svona skemmtileg orkuævintýri og núna er auðvitað bara hátíð þegar allar þessar bækur eru að koma út um efnið. Held að við séum að komast á mjög merkilega tíma og byrja að skilja margt sem okkur var áður hulið. What the bleep do we know og The secret eru myndir sem kenna þetta á skemmtilegan hátt, og bloggvinir mínir Jón Steinar, Vilborg Gurrí, Guðný og fleiri hafa verið að mæla með. Líkir sækja líka heim.

Ég ætla að bæta við þessari eftir Dr Wayne W. Dyer sem er mjög góð og auðlesin. The power of intention. Change the way you look at things and the things will change.

The latest ground breaking book by visionary author Wayne Syer. For years Dyer has been researching the power og intention, the energy that surrounds all of us

Allar svona skemmtilegar sköpunarsögur eða furðuleg ævintýri sem hafa hent ykkur væri gaman að heyra um í athugasemdum. Alltaf gaman að deila lífinu og öllu því ótrúlega sem það ber með sér.