Svo bíður lífið á bak við hornið með allt annað plan...

..ég sem sat í gær og gerði þetta líka fína og flotta framtíðarplan. Þegar veröldinni er snúið á hvolf og allt sem var er ekki lengur er það ágætis ráð að finna sér þokkalegt sæti og setjast niður og setja sér markmið og stefnu. Allavega svona eins og hægt er meðan beðið er eftir upplýsingunum um hvernig staða okkar er í raun í þessum darraðardansi sem nú er stiginn við tryllta heimstónlistina.

Ég skrifaði um drauma og þrár, hæfileika og veikleika...veikleikarnir voru færri en hæfileikarnir og kona hugsaði með sér að þá væri nú vel lifað að snúa möguleikum sér í hag á ekki lengri tíma en 45 árum. Sem eru bara eitt augnablik í eilífðinni ef maður vill vita hversu hratt og vel kona hefur þroskast..svona í  eilífðartímanum sko!!

Og eins og alltaf þegar ég skapa mér leið og set niður hið besta plan og er ákveðnari en nokkru sinni að nú skuli sko...þetta eða hitt..... þá bíður lífið hinu megin við hornið og glottir. Það hefur nefninlega þá undarlegu áráttu að gera annað plan fyrir mig sem gengur algerlega á skjön við mín frábæru plön....eins og það treysti ekki alltaf að ég viti betur fyrir mig.

Að það trúi því einlæglega að það eigi að hafa fyrir mér vitið og leiða mig á brautir sem ég þrátt fyrir mitt mikla hugmyndaflug myndi aldrei hafa hugmyndaflug til að sjá eða rata.

Svoleiðis var það í gær.

Ég var glöð og ánægð með dagsverkið og svo kom bara ein spurning sem breytti öllu. Ýtti öllu öðru til hliðar og spurði mig.".Hvernig líst þér á  nýja reynslu og spennandi verkefni sem krefst mikils og skiptir kannski ÖLLU"?

Allt í einu urðu veikleikar mínir stærri og fleiri en hæfileikarnir sem ég hafði skrifað niður..... en af því að ég er orðin svo lífsreynd og gamalgróin í lífshettunni vissi ég að þarna var ég að leika á sjálfa mig og reyna að hræða mig frá því að vera það sniðugasta sem í mér býr svo ég skipti bara strax um skoðun og ákvað að ....sofa á þessu.

Sem ég og gerði..... en bara hálfa nóttina.  Hugsaði mikið og margt og komst svo að þeirri niðurstöðu að þetta væri hvorki stór né lítil ákvörðun sem ég vildi taka. Heldur bara ákvörðun. Hvorki vond né góð. Og eins og flestar aðrar ákvarðanir bæri í sér reynslu sem þyrfti hvorki að vera rétt eða röng heldur.

Bara innlegg í reynslubanka konu og kynning á enn einni hlið lífins.

Svo ég er að hugsa um að stækka við mig...og bæta við mig nýrri reynslu og mögnuðum möguleika á að það geri gæfumun fyrir einhvern einhversstaðar á þessari plánetu. 

Þetta var morgunhugleiðing í boði morgunstjörnunnar sem skín svo skært á himni þessa dagana. Ég sé hana út um gluggann minn og elti hana á röndum alla daga.

Eigið góðan dag og munið að veikleikar eru bara hin hliðin á hæfileikum ykkar og þið eruð allar hliðar á ykkur sjálfum. ÞESSI SPEKI VAR SVO Í MÍNU BOÐI!

 

6 krákur fyrir utan Melabúðina boða kuldakast!

Þær voru 6 saman og kolsvartar, krunkandi í hóp og kjagandi fyrir utan Melabúðina í morgun. Við sem þarna vorum flýttum okkur heim og hækkuðum á ofnunum og týndum til hlýjar flíkur og tékkuðum á kakóbirgðunum.

Við vitum hvað þetta þýðir.

Siðvit og siðvitleysingar..bókalestur og smá bjartsýni.

Er að lesa merkilega bók eftir Gunnar Dal sem heitir Þriðja árþúsundið. Framtíð manns og heims sem ég fann á bókamarkaðinum í Perlunni. Í hennni er einmitt svona efni sem ég hef verið að hugleiða en eins og þið gátuð lesið í síðustu færslu hef ég verið hugsi og verið að íhuga hluti og leiðir.

Lestur þessarar bókar er einmitt eitt skrefið í að reyna að finna út hvert við getum farið héðan. Í þessari bók er heilmikil heimspeki og sterkar grundvallarspurningar um hver við erum sem manneskjur og hvernig innréttaðar sem slíkar.

Hvort við höfum til að bera siðvit eða hvort við séum hreinir siðvitleysingar.

Vekur mann til umhugsunar og ég tipla bara á einu og öðru sem vakti athygli mína og færir ykkur kannski einhverja mola til að íhuga líka.

Gunnar skrifar um það séu 5 leiðir sem maðurinn velur sér þegar hann mætir óréttlæti eða hinu illa. Það eru merkilegar leiðir..eða ekki. Flestar felast þær í því að beygja sig undir siðvitleysuna og valdið sem oft hefur grimma ásjónu og sýnir enga miskunn. Það er í raun mannlegt að vilja láta lítið fyrir sér fara frammi fyrir slíkum sitvitleysingum sem finnst það réttlætanlegt að níðast á þeim sem aðra hafa skoðunina og sem ógna jafnvel valdinu og hugmyndafræðinni sem er siðlaus en gefur kannski vel af sér í aðra hönd..eða báðar. Fer eftir því hvar þú stendur í slíkri valdaklíku.  Ein leiðin er að hafa ekki hátt um skoðanir sínar og láta fljóta með straumnum þó maður sé í hjarta sínu ósammála en þorir ekkert með það að gera.

Fimmta og síðasta leiðin sem talað er um er það að rísa gegn óréttlætinuog berjast gegn hinu spillta og illa. Það má kannski sjá samsvörun í mörgu sem talað er um út frá sögunni við þá tíma sem við erum að lifa nú í dag.   Og áhugavert að skoða hvar og hvernig fólk hefur tekið sér stöðu og með hverju það tekur afstöðu..og jafnvel hvers vegna. Er það vegna ótta eða vegna trausts?

Tekið er til sögunnar hvernig farið var með sumt fólk í Róndalnum árið 177 og þar eru nefnd sérstaklega til sögunnar þau Blandína og Santus sem voru pínd og grimmlega pyntuð vegna þess að þau voru talin hafa náðargáfu heilags anda ..og hvernig þessi grimmd og vantrú á hið góða náði að endingu inn í kirkjuna sem kennisetningar og reglur.

Hvernig allt getur umsnúist í algera siðvitleysu þegar enginn þorir að standa með því sem rétt er og gott.

Þá verður fjandinn laus í orðisns fyllstu merkingu og klæðist hinum ýmsu búningum sem ber þess kannski ekki ytri merki hver er raunnverulega hér á ferð.  Allt fer á haus og ekkert er eins og það sýnist.

 Við erum ekki bara í pólítíksum hreinsunareldi hér á landi núna og algeru efnahagshruni. Kannski höfum við líka gleymt því hvað er að vera alvöru manneskja og hvaða tilfinning það er að hafa traust til annarra og geta borið höfuðið hátt því við veljum a vera vel innréttuð og teljast frekar til siðviturra manna og kvenna en siðvitleysinga. Að grundavallartraustið er farið og við vitum ekki hverjum er treystandi og hver er hvað og fyrir hvað viðkomandi stendur lengur.

Að þetta hrun okkar snúist líka um sjálfsmynd okkar og hvernig fólk við teljum okkur vera. Það er ekki einu sinni um mat okkar á því.. heldur verðum við að horfa mjög opineyg á það hvernig framkoma okkar er og hefur verið og hvaða grunngildi við höfum haft að leiðarljósi. Það er kannski þar sem við þurfum að byrja áður en við byggjum allt hitt.

Á okkur sjálfum og manngildi okkar.

Sjálfsmyndinni og fyrir hvað við stöndum sem manneskjur. Hvort við teljumst til siðviturra manna eða til siðvitleysinga sem engu eira í stórmennskubrjálæði Egósins sem allt vill fá og allt vill eiga..eða Sjálfsins sem skilur og kann samstöðuna..hefur í eðli sínu samkenndina og að það sem þú gerir öðrum gerir þú líka sjálfum þér. Og að við tökum ábyrgðina á því að vanda valið og vera alveg vissum að það sem við gefum farveg sé á vegum siðvitundar en ekki siðvilteysunnar. Að það afl þjóni mannkyni og því góða en ekki ótamdri græðgi og siðvitleysu sem engan endi tekur.Við..ég og þú verðum að vera vakandi og láta ekki gabba okkur með innantómum orðum sem eru algerlega á skjön við verkin og fyrri fótspor.

Jæja..læt þessar hugleiðingar duga í bili enda bara komin á bls 24 í bókinni góðu...en margt sem hún hefur fengið mig til að hugsa um svona á fyrstu blaðsíðunum. Hlakka til að lesa meira t.d kaflann um Skynsemiskjánana. Elska svona bækur og hugmyndir.

Þeir voru líka flottir í Katljósinu í gær Haukur Ingi og hinn/man því miður ekki nafnið) sem var með honum í viðtalinu um Hugmyndaráðuneytið og  Stefnumótunina.... Tók viðtal við Hauk í vor og þar kom m.a annars fram að hann vinnur að Doktorsritgerð sem mætti kalla á íslensku lækningamáttur ímyndunaraflsins sem mér fannst verulega spennandi viðfangsefni.

Það er einmit svona fólk sem við eigum að horfa til núna en ekki afdankaðir og valdsjúkir pólitíkusar sem geta engan veginn horft út fyrir sitt flokksbundna box eða séð niður til okkar hinna úr turninum þarna uppfrá.

 Ætli þeir skynji og muni að þessar litlu þústir séu fólk? Alvöru manneskjur með vonir og þrár og hjarta sem slær fyrir framtíð þeirra og barna þeirra? Að þetta séu ekki bara litlir og lánlausir vinnumaurar sem eiga að borga fyrir bruðlið og siðvitleysuna í þessu fólki sem kann ekki fótum sínum forráð í þörfinni fyrir að fá meira og meira og meira..endalaust. En er samt alltaf jafntómt að innan.

Maður biður bara fyrir því að siðblindan öðlist þá gáfu að geta séð sjálfa sig og siðvitleysingarnir þar með vaknað upp frá þessum þrældómi græðginnar. Það væri bara gott fyrir alla og okkur öll.

Já það er gott að vona og trúa á að hið góða sigri á svona tímum. Þetta eru miklir umrótartimar um allan heim..og kannski verðum við svo gæfusöm að sjá hvað skiptir máli og hvert við viljum fara og hvernig við viljum í raun vera.

Gleymun því ekki að við höfum óteljandi möguleika og um margar leiðir að velja. Það er allt hægt!

 

 

Hið kvenlega innsæi og flest allt sem byrjar á k...

Ég er bara slök í dag og hugsi. Það er oft ágætt að stoppa og líta yfir farinn veg og ígrunda hvað hefur gerst og hvernig það hefur haft á mann áhrif og hvert ferðinni sé heitið héðan. Það verður nú að segjast að síðastliðnir 5 mánuðir hafa heldur betur verið magnaðir á margan hátt og öllum undirstöðum verið kippt undan fótum okkar og við farið í boga um loftin blá og erum enn að velta fyrir okkur hvernig og hvar lendingin verður.

Ég segi nú fyrir mig að ég ætla að reyna að stýra henni sjálf eins vel og mér er unnt enda á fáa aðra að treysta nema sjálfa sig þegar upp er staðið..ekki satt?

Ekki ætla ég að treysta á vatnsgreidda vel flokks uppalda pabbadrengi til að hafa það í sér að grípa mig eins og ég vil vera gripin. Ef ég lendi standandi sem ég er nokkuð viss um að ég geri..enda eins og kötturinn í liðleika og kænsku..... þá kem ég undir mig fótunum með vitinu mínu eina og hinu margrómaða kvenlega innsæi sem svo mikill skortur er á hjá karlpeningi þessa lands. Sem segir sig eðlilega sjálft

Þar komum við sterkar inn stelpur!!!   Á kvenlega innsæinu sem er næstum göldrótt og karlmönnum algerlega hulið. Á þessu innsæi munum við fara svo langt sem augað eygir og sækja nýjar hugmyndir  sem enginn hefur enn séð og munu breyta öllu landslagi í hugsunum  og framkomu hér á þessari plánetu.

Annars er ég mest að spá í hvernig ég vilji klæða mig fyrir daginn og hvers kyns flíkur hæfa erindum mínum sem eru mikilvæg eins og alltaf. Vera kurteis, kjarnyrt, kaldhæðin, kærulaus, kafloðin, kerlingarleg, kvensnift, kappsöm, kynóð, karllæg, kvenremba, kjörkuð, kúnstug, kraftmikil, kenjótt, kaldlynd, kærleiksrík, kasólétt og ...æ, bara allt sem byrjar á k eins og nafnið mitt Katrín.  Þetta er svona bloggfærsla sem verður til þegar kona er andlaus og klæðalaus og lætur innsæi sitt ráða ferðinni út í buskann.

Eigið góðan dag

 

Smásaga um Gamla manninn og drauminn. Alls engin pólitík en heilmikil lífsfílósófía sem er bara gott á svona tímum.

Var að browsa í gegnum gamalt efni og fann þessa smásögu sem ég skrifaði einhverju sinni...er nefninlega að hugsa um að setjast niður og skrifa eitthvað smá hvern dag. Eitthvað skapandi og skemmtilegt til að halda spiritinu vakandi og upplyftu. Það var svo gott að fara á námskeiðið í skapandi skrifunum í janúar hjá þorvaldi Þorsteins....virkilega hvetjandi og ruddi burtu raunverulegum og ímynduðum hindrunum..svo nú er allt hægt! Mæli með svona námskeiði.

Hvernig væri svo að draga fram gömlu góðu smásagna og ljóðakeppnina sem ég var svo oft með hér á blogginu áður? Örugglega tímabært að gera það enda leynast sko snillingar á meðal bloggvina minna sem geta skáldað og skrifað í löngum bunum.

En hér kemur smásagan. 

 

Og gamla manninn dreymdi draum um konuna með tárin.

Þegar hún grét hrundu tár hennar í grasið og ummynduðust í glerperlur. Glerperlur fylltar af litum drauma hennar og þrám.

Hún geymdi þær í svuntuvasanum og lék sér með þær þegar enginn sá til.

Þegar hann fór gaf hún honum eina perlu sem hann setti í vasann, þorði ekki að horfa eða skoða betur það sem í henni var.

Hvað ef draumar hans og þrár færu að birtast honum.

Hann stakk henni djúpt í vasann í myrkrið þar sem engir litir sáust.

Þó hann þyrði ekki að taka hana upp í dagsljósið fannst honum gott að strjúka sléttan flötinn og hugsa um hvaða leyndardóma hún kynni að geyma.

Löngu gleymdar minningar fóru að bæra á sér. Minningar um opið hjarta og viljugan huga. Tilfinning um að vera stór en ekki lítill og aumur eins og núna. Lífið hafði kennt honum á óvæginn hátt að það borgar sig ekki að láta sig dreyma.Það var bara ávísun á vonbrigði og feilspor.

Betra að vera öruggur í því sem hann þó þekkti.

Að hver dagur rennur eins og allir hinir dagarnir. Hljóður í ærandi hávaða sálarinnar.

Í ómi fréttanna af því hvernig þessi heimur var orðinn..ómennskur og kaldur, grimmur og duttlungafullur. Það var betra að reyna að gleyma þessum földu skilaboðum hjartans sem vildi meira.

Þegar hann horfði í spegilinn á morgnana sá hann andlit sem hann kannaðist ekki lengur við. Tómleg augun störðu á hann..virtu fyrir sér lífsins rúnir í andliti hans. Eins og eyðimerkur sandar þar sem vindar blása og forma línur og form, þar sem hvorki er hægt að finna skjól fyir næðingi lífsins né brennheitum sólargeislunum sem brenndu upp hvern vott af lífi.

Hann rámaði í stundirnar á ströndinni. Þar sem ferskur vindur blés utan af hafinu og færði honum sögur og ævintýri úr veröldinni þarna úti. Og hann hafði látið sig dreyma um að sigla burtu til fjarlægra landa og verða sæfari og finna ástina og lífið sem myndi bíða hans þar.  Þá höfðu augu hans verið full af fjöri og birtu og sannleikanum um að lífið væri gott, að lífið væri fagurt og fullt af földum fjársjóðum.

En það var langt, langt síðan. Með tímanum höfðu öldurnar skolað burtu draumum hans, tilfinningar hans orðið eins og rúllandi steinarnir í fjöruborðinu sem komu og fóru í hverjum andardrætti sjávarins. Og sæfarinn verðandi byrjaði að gleyma ævintýrunum og sögunum frá veröldinni þarna úti, og með tímanum og öldufallinu gleymdi hann líka ævintýrinu um ástina og hinn fagra heim sem beið hans.

Þess í stað hafði raunveruleikinn tekið við. Raunveruleikinn þar sem hver verður að strita hvern dag til að lifa og svo að deyja með draumum sínum.

Hann leit á lúnar hendur sínar, snjáð fötin og fann hvað hann var þeyttur, svo óendanlega þreyttur.

Hann stóð hægt á fætur, kvaddi félagana á knæpunni og hélt út í myrkrið. Regnið lamdi auðar göturnar en honum var ekki kalt. Hann var vanur veðrinu, hann fann bara kuldann í sálinni. Hann gekk niður að ströndinni. Hafið, máninn og vindurinn. Hann andaði að sér ferskri sjávarlyktinni og hlustaði á öldurnar gæla hver við aðra um leið og þær komu við og heilsuðu honum. Eins og þær vissu að þetta væri hann..maðurinn sem hafði ætlað að taka sé far með þeim fyrir mörgum áratugum og láta draumana rætast.

Settis á veðurbarða trébekkinn  þar sem elskendur hittust á fögrum sumarkvöldum í litla þorpinu. Og hugsaði um lífið og raunveruleikann. Og fann í hjartanu söknuðinn.

Hann laumaði hendinni í vasann..strauk ljúflega um glerperluna sem konan í draumnum hafði gefið honum.

Hún var slétt köld og hættuleg. "Merkilegt" hugsaði hann með sjálfum sér að glerperlan hefði verið í vasanum á buxunum hans þennan morgun. Hann var viss um að þetta hafði bara verið draumur. Þegar hann leit í spegilinn  hafði honum brugðið þegar hann sá löngu gleymdum glampa bregða fyrir í augum sínum.

Hann strauk perluna aftur. Huldi hana í hendi sér og hélt fast um hana.

Hún hafði verið falleg þessi kona.

Með ljósgullið liðað hár, tindrandi augu og svolítið bústin undir svuntunni.

Hún hafði tekið hendi hans í sína og haldið henni að hjartanu. Leyft honum að finna sláttinn og hann skynjaði lífið og fannst hann vera ungur aftur.Og honum fannst hann hugrakkur og sterkur. Og hún hafði hvíslað í eyra hans ljóði um að það væri aldrei of seint. Hann vissi ekki alveg hvað hún átti við en samþykkti orð hennar.

Þegar kvöldaði og sólin gekk til náða bak við fjallið sagði hún honum sögur sem hún las úr perlunum. Hún hélt þeim í hendi sér og las úr litum þeirra.

Sagði honum sögur af ferðalögum á fjarlæga staði sem menn þekktu ekki. Þar sem konur ófu örlaganet úr silfruðum þráðum mánans. Gerðu úr þeim möguleika og tækifæri sem biðu þess að verða á vegi mannvera sem vildu lifa og læra. Og sem þorðu að fylgja hjartanu.

Hún strauk hrjúfan vanga hans blíðlega og grét með honum þegar hann sagði henni frá óttanum, frá því að hafa ekki þorað að vera hann sjálfur og hvernig hann hefði látið berast með straumnum og hundsað röddina sem hvatti hann til að vera stór.

Hvernig lífið hefði brugðist honum og hversu sorgmæddur hann væri. Frá unnustunni sem yfirgaf þorpið og  hélt á vit ævintýranna með öðrum manni sem var hugaður og hafði birtu í augunum og kjark.

Frá ölllum einamanalegu stundunum, svefnlausu nóttunum og  myrkrinu sem hafði tekið sér bólfestu í huga hans.

Konan í draumnum hafði valið fallegustu perluna sem hún átti og gefið honum.og kvatt hann með þeim orðum að lífið væri gott og lífið væri fagurt en það væri hans að sjá og skilja.

Máninn óð í skýjunum og varpaði fölleitri birtu á manninn í fjöruborðinu.

Hann tók perluna upp úr vasanum, opnaði lófann hægt og horfði á alla litina sem dönsuðu um í glerperlunni sem einu sinni var tár.

Og hann muldraði um leið og hann stóð upp..."aldrei of seint" og það var óvenjulegur glampi í augunum á honum og fótatak hans ómaði um þögul strætin þegar hann hélt léttstígur út í myrkrið.

 Það er sagt að enginn hafi vitað með vissu hvað varð til þess að gamli maðurinn tók sig upp og fór en sögur segja að hann hafi farið til fjarlægra landa og selt fagurlitaðar glerperlur á strætum og  alltaf klæðst fötum sem ofin voru úr silfurþráðum.

 

Eitthvað nærandi fyrir líkama og sál......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það verður eitthvað hollt og gómsætt á mínum borðum um helgina enda verður kona lögulegri ef hún borðar lauka og rætur og  getur rakið sínar eigin rætur til jarðar sem er góð og gjöful.

Jörðin gefur okkur stöðugt endurnýjað umboð í sínum krafti og gefur góða sprettu af næringu og umhyggju til okkar sem á henni löbbum og liggjum og því ættum við að láta til leiðast að gera slíkt hið sama fyrir hana.

A.m.k vil ég frekar veita henni endurnýjað umboð til vaxtar og þroska en afdönkuðum þreyttum þingmönnum sem nú vilja endurnýjun setu sinnar á þingi en ættu frekar að baða sig í lyngi lengst uppi í sveit og fjarri þingsölum næstu aldir. Svo gala gaukar og gamlir laukar um gamalt vín á nýjum belgjum. Kona sér í gegnum svoleiðis enda eldri en tvævetra og hugsar um nýtt blóð fyrir nýja framtíð og fegurri mennsku. Dauðþreytt á gjamminu í varðhundum kerfis sem er löngu úrelt og dáið Mammoni sínum.

Bíður vonglöð eftir lýðræðisbyltingunni og makar á sig  bjartsýniskremum og sópar fast gólfið með nýjum vendi sem gerður er úr gegnsæjum réttlætishárum sem vaxa upp úr hausum þeirra sem hugmyndirnar setja fram af hugsjónum, heiðarleika og ekki síst kærleika.

Það eru allir að bjóða sig og falbjóða í framboð þessa dagana og bjóða vináttu á fésbók og hvar sem maður kemur. Vertu bara vinur í raun segi ég og hugsa með sjálfri mér.."ef þú kemst  til valda  mundu að hafa þá helst og mest vald á sjálfum þér til góðra verka.

Ég læt ekki mitt eftir liggja og fer í framboð á eigin vegum. Ég býð mig fram í að standa vörð um það sem mér hugnast best og leyfa ekki atkvæði mínu í komandi kosningum að halda lífi í gamla genginu.

Mitt dýrmætasta atkvæði fer í nýja strauma og stefnur og það framboð sem kemur fram til að vera leiftrandi leiðréttingarafl fyrir alvöru lýðræði og hugarfarsbyltingu sem sameinar gott efni og góðan anda.

Kona þarf að axla sína eigin ábyrgð á framhaldinu fyrir sig og afkomendur sína og má ekki láta glepjast af fagurgala gömlu gaukanna sem fljúga svo burtu með fenginn sinn og hlægja að heimsku kjósendanna eina ferðina enn.

Nei.

Vöknuð þjóð mun ekki leyfa slíka gjörninga heldur galdra fram algerlega ný úrslit þar sem fólkið fær vinninginn og arfinn. Þjóðararfinn góða.

Auðlindina sem býr í brjósti hins venjulega íslendings og stórfjölskyldu hans. Þjóðarinnar sem sækir sér nú rétt sinn og lætur ekkert röfl stöðva sig á þeirri leið þó hún sé æði brött og torfær. Þarna handan við fjöllin er lindin góða og þangað er ferðinni heitið og þar verður áð og háð hin endanlega barátta við tröllin sem stálu andlegum fjársjóðum okkar og landi. Og það verður barist til sigurs. Jamm. 

 Og munið góðu næringuna..líkaminn og sálin verða mun lögulegri og léttari ef vel er með farið og næringin er af hinu góða...óða...ahhh! 

Góða helgi bloggvinir og aðrir.

 

Nothing to say really!

Kosningar framundan.

Eruð þið búin að fá góðu fréttirnar??

Var að lesa það að vísindamenn hafi uppgötvað að það séu líklega margar margar plánetur á sveimi um himinhvolfin og geiminn sem séu eins og jörðin.

Mikið varð ég glöð..það er þá von að komast frá ruglinu hérna.

Vona bara að ef það er einhverskonar mannkyn á þessum jörðum þarna úti að það sé aðeins lengra komið í þroska en aparnir hér.

Ég sé það fyrir mér að ég muni sofa rosalega vel í nótt...bara eitt sem vefst fyrir mér.

Hvernig finn ég þessar jarðarplánetur og hvernig kemst ég þangað með mig og mína fjölskyldu???

Ef ég finn ekki út úr því fljótlega er mér allri lokið og segi pass.

 Ég er búin að fá svo nóg af því að reyna fóta mig í þessum súrrealíska farsa sem á að kallast veruleiki okkar og þrái nú bara frið og hamingju á þessari plánetu okkar.

Er það til of mikils mælst???

Guð hvað ég vona að vinir mínir í englandi hafi ekki séð viðtalið við Geir á BBC.

Eða jú annars....þá skilja þeir algerlega hvers vegna svona illa er komið fyrir eyjunni okkar, landi , þjóð og framtíð. Þeir hafa átt erfitt með að trúa mínum fjálglegu lýsingum um hverskonar gaurar hafa hér valist til starfa en nú fengu þau það bara beint í æð..og verða bara að trúa sínum eigin augum! Ég meina Geir sagði það allt og nú þarf enginn að efast um hvað orðið vanhæfi þýðir..er það nokkuð?

En ef einhver efast enn um vanhæfi þessa fólk sem hér hefur farið með stjórn landsins þá leyfi ég mér að efast um dómgreind og hæfi þeirra hinna sömu til að draga rökréttar ályktanir og vona þeirra vegna að BBC langi ekki að tala við þá líka og sjónvarpa þar með enn meira af skömm okkar út fyrir landsteinana.

Og eins gott að alvöru fréttamenn eins og þeir gerast svo góðir þarna úti í heimi... fari ekki að tala við kollega sína hérna heima. Þá fengju þeir annað sjokk.   Hvað þá ef þeir skildu íslensku og færu að fylgjast með aulabrögðunum, undanbrögðunum og ruglinu sem viðgengst inni á alþingi þessa dagana meðan þjóðin húkir hnípin fyrir utan og getur ekki annað en grátið ill örlög sín og horfst í augu við þá staðreynd að það er engin að hjálpa okkur út úr hörmungunum.

Ég vil sjá fleiri kvenskörunga eins og Ragnheiði Ólafsdóttur koma þarna inn og taka í hnakkadrambið á þessum drengstaulum sem þarna tefja mikilvæg mál með gaspri og drambi sem verður þeim að lokum að falli.  Áfram Ragnheiður..þú ert að vinna þjóðþrifaverk með því að tala á mannamáli yfir hausamótunum á þessu fólki sem skilur ekki enn hvað er að gerast hjá öllu venjulegu fólki fyrir utan þykka steinveggi alþingis.

  Þessu venjulega fólki sem vonar nú og biður þess að það birtist ekki einhverjir ljótir ólígargar hinu megin við hornið og hrifsi af okkur mjólkina og brauðið, hendi orkunni okkar í poka og skrúfi fyrir vatnið áður en þeir láta sig hverfa til með ránsfenginn til fjarlægra eyja ..þar sem er reyndar töluð töluverð íslenska. Þar eiga þeir örugglega einhverja vini sem vita hvaðan ránsfengurinn kemur og geta glaðir sagt skál og hipp og hoj eins og alvöru sjóræningjar.

Ekki veit ég hvað bíður okkar í dag eða á morgun... það eina sem ég veit og hef alltaf sagt er að þessi ógnaröfl sem á bak við tjöldin fara nú hamförum munu ekki láta sitt af hendi með glöðu geði eða einhverri góðmennsku. Ó nei. Þau munu jafnvel saka friðsama húsmóður sem ber pott með sleif um fasisma, kommúnisma, valdarán eða eitthvað þaðan af verra og kannski bara vilja siga á hana lögreglukórnum með kommúnískum áróðursöngvum..ha?

Það er eins gott að fara að taka upp skjöld sinn og sverð og verja það litla sem við eigum eftir hér.

Í mínu tilfellli er það auðvitað ruslatunnulokið og ausan sem þjónar varnarhlutverkinu. Við þurfum að hefja þjóðarsöfnun fyrir stjórnlagaþingi og lýðræðinu okkar þar sem ríkisstjórninni finnst  réttindi okkar of dýr talið í krónum en velta kannski ekki fyrir sér hversu mörg líf og framtíðardrauma sú árás sem við höfum orðið fyrir kosti þegar upp er staðið og öll kurl komin til grafar?

Sem verður aldrei í þessu kerfi samtryggingar og vinavæðingar. Því miður. Og munu þau breyta kosningalögunum þannig að auðveldra verði fyrir ný fraboð að komast að...I dont think so. En ég bind mínar vonir við fólkið í landinu sem er búið að fá nóg að það veiti ekki gömlu öflunum brautargengi og láti ekki rugla sig í kosningabaráttunni sem nú er þegar hafin á alþingi islendinga.

Er það nokku skrítið að ónæmiskerfi konu gefi aðeins eftir á svona ögurstundum og hún sæki sér kvef og böggur?  Það er líklega flensan sem lætur mig sjá allt í dökkum litum núna en ég þekki mig og veit að með minnkandi hori og slefi ná ég fyrri bjartsýni og baráttuanda.

Hafið það gott bloggarar og ekki leyfa neinum að kasta ryki í augu ykkar ..núna er mjög mikilvægt að vera vakandi og hlusta vel eftir úlfavælinu í litlu lömbunum sem nú skoppa um borg og bý og vilja atkvæði og farveg fyrir sig og sína.

MEeeee.

Pstt...ég er bara hljóð heima hjá mér núna. Löggan kom með einhvern miða og bað mig að hafa ekki hátt. Davíð þarf frið til að hugsa.

Svo ég pakkaði mér bara ofan í rúm enda með hálsbólgu og kvef. Þeir hafa örugglega séð mig á götum úti æpandi "Vanhæf Ríkisstjórn" og örugglega eitthvað annað sætt líka svona í hamaganginum við að koma reglu á þetta samfélag okkar og ákveðið að færa mér svona miða með beiðni um HLJÓÐ. Suss, uss...þegiðu!!!

Annars æpti ég hátt og öskraði gærkveldi þegar ég horfði á Ingva Hrafn sem setur sjálfan sig á dagskrá stöðugt og alltaf á ÍNN ...þar sem hann kallaði mótmælendur "útsendara kommanna og að það væri alger fjarstæða að nefna byltinguna búsáhaldabyltingu þar sem þessir vitlausu útsendarar kommanna væru ofbeldisfólk sem hefði ekkert gert nema grýta lögreglumenn með björgum...eða grjóti.

Maðurinn fór hamförum í vitleysu og rugli og ég varð bara móðguð fyrir mína hönd og annarra búsáhaldabyltingarsinna sem hafa um leið og þeir unnu það þjóðþrifaverk að  koma einhverjum af spillingaröflunum frá kjötkötlunum...að þá stóðu þeir líka vörðinn um að lögreglan væri ekki beitt ofbeldi. 

Getur bara hvaða Hrafnsungi sem er opnað sjónvarspsstöð og röflað og ruglað eins og hann fengi auglýsingatekjur fyrir?? Kona spyr sig. Annars er gott að ég er hás og lágróma akkúrat núna. Það er nefninlega ýmislegt sem ég þyrfti að æsa mig verulega mikið yfir..en ég geri það bara næst. 

Skemmti mér í laumi yfir ungliðunum í sjálfstæðis sem eru nú að æfa sig í stjórnarandstöðunni og gera sig...ja hvað get ég sagt..hlægilega daglega með afneituninni og blekkingarhulunni sem villir þeim sýn og hefur alltaf gert, gerir og mun gera. En þeir villa okkur ekkert sýn og blekkingarhulunni hefur nú þegar verið svift af þeim með látum en þeir bara fatta það ekki.

Það er það sem gerir þetta allt svo grátbroslegt..finnst ykkur ekki???

En munið að ganga hægt og hljótt um gleðinnar dyr...veit reyndar ekkert hvar gleði hinnar harmi slegnu þjóðar er falin þessa dagana ....en ég veit hvar Davíð og félagar fela sig. Og þess vegna mun ég strunsa þangað um leið og ég er komin með hávaðaframleiðsluna í lag og læt enga minnismiða frá löggunni stoppa mig með að  hafa uppi ærandi hávaða þar til við höfum komið þessu samfélagi okkar á rétt ról aftur.

Vona að Davíð finni í þögninni rétta svarið og hverfi hljóðlega af sviðinu. 

Þið megið svo hvísla einhverju í athugasemdakerfið mitt ef þannig liggur á ykkur.