Blúsaður raunveruleiki um nótt

Vaknaði eftir miðnættið búin að sofa vært á mitt græna síðan einhverntímann í kvöld. Man að ég sofnaði út frá My family..bæði sjónvarpsþættinum samnefnda og minni raunfjölskyldu sem kúrði með mér í sófanum. Og nú er ég bara ekkert syfjuð.

 Er samt aðeins að geyspa golu um stofuna.

Vaknaði með einhvern óróa í sálinni. Það er eitthvað voða mikið að brjótast um í mér þessa dagana og ég veit ekki alveg hvað það er. Eitthvað sem vill láta taka eftir sér og heyrast. Ég bara heyri ekki enn. Hlusta eins fast og ég get en veit samt alveg að núna er tímabært að gefa bara eftir og leyfa þessum skilaboðum að detta í kollinn þegar ég er tilbúin að skilja um hvað Þau eru.

 Held bara fast í fingur forsjónarinnar á meðan eins og lítið barn.

Þetta er erfið hugmyndafæðing sem er í gangi núna.

Nóttin er svo hljóð og mjúk og vakandi.

Blá og full af tónlist.

Fuglarnir löngu þagnaðir og hvílast undir væng á grein meðan refir læðast um skóginn og öskra eins og konur í neyð. Stundum ámátleg í þeim veinin.

 Lognið hefur meira að segja sinn óm, hljóm.

Sé fyrir mér bláleita engla á skýjunum sem máninn veður í.

 Spilandi himnatóna á hljóðfærin sín sem koma svo niður sem draumur fyrir þig um blámann í fjarskanum.

Þinn bláma.

Blúsaður raunveruleiki um nótt.

Af hverju heitir helgin helgi?

Af hverju heitir ekki helgin hlé eða hvíld eða hægferð?

Ætli helgi eigi að helgast einhverju sérstöku eða að vera sérstök helgistund í vikunni? Fyrir kristna á sunnudagurinn auðvitað að vera heilagur hvíldardagur. Er til fólk sem gerir ekkert á sunnudögum og tekur sér heilaga hvíld?

Hvernig notar annars fólk helgarnar best?

Fyrir mér eru helgarnar til að njóta samveru með fjölskyldunni og vinum sínum, gera eitthvað saman, elda góðan mat, oft til að þvo og þrifa eftir vikuna, kaupa inn mat og kíkja í heimsóknir eða gera eitthvað skemmtilegt. Stunda sportið..eða horfa á krakkana stunda sportið og bara chilla. Hvíla sig eftir annríki vikunnar og undirbúa næstu törn. Eða bara fá sér góða köku.

Jamm. Fáið ykkur bara bita af köku elskurnar.

Ég veit að föstudagsannríkið getur gert útaf við venjulegt fólk og þá er ekkert betra en að setjast niður og fá sér rjúkandi kaffibolla og væna kökusneið meðan ég syng frumsamin lög um frábæra þvottahæfileika mína og nýtingu á einstökum þurrki.

Að hengja út í góðri golu

hvítþveginn þvott og samvisku

er verkefni húsmóður 

um heilaga helgi. 

 

Þegar skýin svo hrannast upp

við sjóndeildarhringinn

er tímabært að

taka inn þvottabinginn.

 

Já heilaga helgi

hér kem ég

með kökubitann kæra

til að fjöldann ég megi mæra.

Já við erum sko algerir englar í þessari familí...og njótum helganna saman. Og snilldarkveðskapar móðurinnar auðvitað.

Verði ykkur að góðu og njótið helgarinnar og hvíldarinnar. Það er eðlilegt að vera smá skrítinn seinnipartinn á föstudögum rétt áður en maður byrjar að hvíla sig. Munið það þegar þið lesið þessa færslu.

Og ekki dæma!!!

Smjúts

 

 

.

...all the people living for today.

You might say I am a dreamer

 but I am not the only one.

Sumar...endalaust sumar í minni sál.

Gleðilegt sumar bloggvinir og allir sem hér líta við.

Mér fannst alveg við hæfi að klæðast sumarlegri litum í tilefni dagsins og vera bjartari og litríkari í sumarkomunni.

Þetta er hin nýja ég.

Kona með tengingu við jörð en samt einhvernveginn alltaf með hugann þarna uppi..sveimandi hugsandi og dreymandi.

Við fögnuðum sumarkomunni með því að fara út í skóg þar sem rennur lækur á milli trjáa. Þar sem bláklukkurnar lita allt í þessum magnaða fjólubláa lit og stórir klettar klofna fyrir styrk trjáróta sem komast allt. Settumst í lautu og borðuðum nestið okkar og nutum veðurblíðunnar. Trjáandar ræsktu sig og ég settist undir tré og fékk  fjólubláa hugljómun.

Hugljómun um að allir eru alltaf þar sem þeir þurfa að vera.

Sín vegna og sálar sinnar vegna.

Þvotturinn minnn hangir enn úti á snúru. Einhver spurði mig hvort það væri ekki tímabært að fara að taka hann inn eftir margra daga útiveru. Ég hélt nú ekki. Maður notar svona brakandi þurrk til hins ýtrasta. Missi ekki einn dag úr. Tek hann svo inn þegar það fer að verða þungskýjað.

Þá er ég búin að græða eins mikinn þurrk og ein húsmóðir getur fengið fyrir ekki neitt.

Alsæl.

Sumarið er minn tími.

Svo gott þegar grámi vetrarins víkur. Litleysið er drungalegt.

 

Svo kemur sumratíð og litagleðin fyllir augað hvert sem litið er.

Nú er sumar gleðjist gumar.

Gaman er í dag.

Gleðilegt sumar!

 

Ó borg mín borg.....

Englavaktin er nú sett á yfir Reykjavík!

Uss.....

Ef þú ert hér værir þú þá til í að læðast og hvísla bara niðri í athugasemdunum.

Er að njóta þessarar dásamlegu þagnar.

Góðir vinir geta þagað saman.

Fjúkandi reið og róleg

Er þetta hægt???

Ég er orðin óvinsælli núna en þegar ég byrjaði að blogga??

Eins gott að hætta á toppnum segja sumir en mér finnst alveg við hæfi að hætta á botninum.

 Er það ekki eini rétti staðurinn til að hætta?

Hvaða heilvita kona hættir á toppnum?

Annars er ég öskureið.

Ekki yfir bloggvindsældalistanum sem er örugglega bara sanngjarn heldur yfir því sem ég lét hafa mig í í kvöld.

Sat á stól og leið eins og ég væri 5 ára og hugsaði mitt.

Hvernig í ósköpunum datt mér í hug að ég ætti að vera þarna???

Tek það fram að ég var ekki á stjórnmálafundi.

Jeminn eini hvað það getur tekið mann langan tíma að fatta.

Thats it!!!

Á morgun ætla ég að vakna og muna að ég get meira en ég held.

 Það er alveg ljóst.

Reiðin er vekjandi og frábær drifkraftur.

Ég er alsæl yfir að hafa reiðst svona!!!

Núna get ég verið róleg.

Allt á sér andstæður og hliðstæður.

Ég á mér andstæður og hliðstæður í sjálfri mér!

Töfrar og tíu tær

Ég veit að lífið er allt fullt af töfrum.

Töfrarnir sveima stöðugt í kringum mann og syngja dansa og pota í mann. En meðan maður er Þyrnirós og sefur vært trúandi á veröld sem á enga töfra þá galdrast ekki neitt til manns. Það hreinlega nær ekki í gegnum svefninn.

Þess vegna sagði ég alltaf þegar ég var lítil að ég ætlaði að verða Vekjaraklukka þegar ég yrði stór.

Mér fannst það göfugasta hlutverkið af öllum.

Að vekja allt sofandi fólkið og leyfa því að njóta töfranna. Hvað getur verið betra starf en það?

Og það sem meira er. Ég er enn ákveðin í að vera VEKJARAKLUKKA.

Snara inn atvinnuauglýsingu í Moggann og býð mig fram til starfa.

Er handviss um að það verður brjálað að gera hjá mér. Allir stjórnmálaflokkarnir munu örugglega vilja fá mig til starfa til að vekja upp kjósendur.

Umferðarráð fær mig til að vekja upp sofandi ökumenn svo við fáum betri umferðarmenningu og svo get ég alveg séð fyrir mér að skólarnir þurfi mig líka. Já og fjöldi vinnustaða.

Vá hvað það verður mikið að gera hjá mér!!!

Kirkjan gæti líka alveg notað vekjarklukku til að vekja upp sofandi sauði sína. Svo þarf auðvitað að vekja upp alla sem hafa sofnað á verðinum gagnvart vísitölunni og kærleikanum.

Það eru töfrar í sjálfu sér að vera með tíu tær.

 Þannig heldur maður jafnvægi á þessari jörðu. Og töfrarnir og töfrabrögðin snúast öll um að að finna jafnvægi.

Gera ekki of mikið eða of lítið. Vera í þessum heimsfræga "ballance" sem allir tala um en fæstir eru í. Líkamlega, andlega og tilfinningalega.

                                 JAFNVÆGI                                 

 

Hvort?

Finn ekkert sniðugt til að blogga um.

Er sybbin og ætla bara að skríða í ból.

Margt að fást við á morgun.

Ætli maður myndi nokkuð nenna vakna ef maður vissi hvernig dagurinn yrði?

Ef maður vissi allt sem myndi gerast?

Ævintýrin og hið óvænta er drifkrafturinn minn.

Þekki fólk sem gæti ekki lifað við allar mínar óvæntu uppákomur á meðan ég myndi ekki lifa af fyrirsjáanleikann í þeirra lífi.

Sumir vilja allt á sínum stað og rútínuna eins og vanalega og alls ekkert óvænt. Finnst það gott og  það skapar öryggi.

Allt á sínum stað!

Gleraugun svo maður sjá skýrt.

Regnhlífin svo maður verði ekki blautur og Hálfullt vatnsglas.

 Eða er það hálftómt? Úff þoli ekki svona erfiðar spurningar. Hvort er það? Þetta setur alveg daginn úr skorðum. Gat það ekki bara annað hvort verið galtómt eða alveg fleytifullt?

Óþolandi.

Nú þarf ég að hugsa og komast að niðurstöðu.

Hangi bara yfir sjónvarpinu þar til ég hef gleymt þessu fjandans vatnsglasi.

Já nú man ég!

 Öryggið er í bangsanum mínum. Kúri með hann undir sæng og loka augunum og ekkert óvænt getur gerst svo lengi sem Bangsi kúrir hjá mér og ég hjá honum.

Frábært. Thats life.

Bangsinn minn

 

Að róla sér um miðja nótt í tunglskini.

Kyrrð í húsinu.

Sofið í öllum rúmum og litla ömmustelpan sefur vært uppi á lofti með mömmu sinni og frænku..og annarri frænku og einum frænda. Ekki alveg öll í sama rúmi en samt í sama rými. Uppi.

Ró í hjartanu. Ég sef í sjálfri mér og hugsunum mínum. Skoða þær betur í dagsbirtunni.

Sumt lítur bara betur út í deginum en það gerir um nóttu í húmi. Sumt er fallegra í fölleitri birtu..ég t.d er undurfögur við rétta kertaljósið en þess agalegri í skjannahvítu ljósinu.

Tunglið getur samt verið bæði fagurt um miðjan dag og miðja nótt. Hef aldrei séð sólina gera það að vera til um miðja nótt. Tunglið kann og getur bæði. Pant vera tunglgyðja. Óg vera dularfull og hál...með ál.

Vantar verönd fyrir utan húsið mitt með svona rólandi bekk sem brakar í. Svo ég geti setið úti og hugsað með stjörnunum. Svona hús þar sem allt gerist í í öllum alvöru bíómyndum. Þegar hjónin setjast út eftir daginn í nóttina og finna svörin. Róla sér og hugsa og vita.

Rólur eru róandi. Synd hversu margir fullorðnir róla sér sjaldan. Fúlt að missa af rennibrautarlistaverkinu í London. Risarennibrautir fyrir stressaða borgarbúa í Tatesafninu. Hefði haft gott af eins og einni bunu. En hugsa mig bara út á verönd og túnglið er auðvitað oftast á sínum stað með sinn kyngimagnaða kraft. Allar konur eiga að eiga tungl, verönd og rólu. Og heila nótt bara fyrir sig.

Þá væri þessi heimur betri.

Þegar konan finnur og notar viskuna sína óhefluð og sterk.

Í tunglskininu.